Αναρτούμε από το προσωπικό blog του Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου μας, κ. Φωτίου
https://sites.google.com/site/bishopphotios/home/homilies/kyriakesigmatthaiou
https://sites.google.com/site/bishopphotios/home/homilies/kyriakesigmatthaiou
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Γ.Ο.Χ. Δημητριάδος κ. Φώτιος
Στο απόσπασπασμα του Αγίου Ευαγγελίου το οποίο ακούσατε σήμερα το θέμα ήταν η παραβολή του Αμπελώνος. Με απλά λόγια ο Χριστός είπε: «Ένας άνθρωπος ήταν οικοδεσπότης, δηλαδή νοικοκύρης, ιδιοκτήτης ενός κτήματος, ο οποίος εφύτευσε αμπέλι στο κτήμα του και ύψωσε γύρω από αυτό φράκτην και έφτιαξε μέσα σε αυτό πατητήρι και έκτισε πύργο, πετρόκτιστο κτίριο, για να μένουν οι εργάτες και οι φύλακες· ενοικίασε αυτό εις γεωργούς και ανεχώρησε σε άλλη χώρα. Όταν δε επλησίασε ο καιρός του τρύγου, έστειλε τους δούλους του στους γεωργούς, για να πάρουν τους καρπούς που εδικαιούτο. Τότε οι γεωργοί, έπιασαν τους δούλους και άλλον τον έδειραν, άλλον τον εφόνευσαν, άλλον τον ελιθοβόλησαν. Πάλιν ο οικοδεσπότης έστειλε άλλους δούλους περισσοτέρους από τους πρώτους και έκαμαν και σ’ αυτούς τα ίδια. Ύστερα πια έστειλε προς αυτούς τον υιόν του λέγοντας· θα εντραπούν τουλάχιστον το παιδί μου. Οι γεωργοί όμως, όταν είδαν τον υιόν, είπαν μεταξύ τους· Αυτός είναι ο κληρονόμος· ελάτε, ας τον θανατώσουμε και ας αρπάξουμε πλέον εμείς την κληρονομία του. Και αφού τον συνέλαβαν, τον έβγαλαν έξω από το αμπέλι και εκεί τον εφόνευσαν».
Μετά την διήγηση της παραβολής ο Χριστός ερώτησε τους αρχιερείς και πρεσβυτέρους του λαού: «όταν λοιπόν έλθη ο κύριος του αμπελώνος, τι θα κάνει στους γεωργούς εκείνους;» Και αυτοί του απήντησαν· «αφού ήταν τόσο κακοί, με κακό και οδυνηρό τρόπο να τους εξολοθρεύσει και να εμπιστευθεί τον αμπελώνα σε άλλους γεωργούς, οι οποίοι θα του αποδώσουν τους καρπούς όταν έρχεται η κατάλληλη εποχή της συγκομιδής». Λέγει εις αυτούς ο Ιησούς· «Λοιπόν, ουδέποτε εδιαβάσατε στις Γραφές· λίθον, τον οποίον απέρριψαν ως ακατάλληλο οι οικοδόμοι, έγινε ακρογωνιαίος. Από τον Θεό έγινε αυτό και είναι αξιοθαύμαστο στους οφθαλμούς μας;
Μέχρι εδώ ήταν η περικοπή που αναγνώσθηκε. Στη συνέχεια ο Ευαγγελιστής Ματθαίος γράφει ότι ο Χριστός με ευθύ τρόπο αποκάλυψε στους Φαρισαίους ότι αύτοί ήταν οι κακοί γεωργοί και με την απάντησή τους καταδίκασαν οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Γι’ αυτό θα παρθεί από αυτούς η Βασιλεία του Θεού και θα δωθεί σε άλλο έθνος που θα αποδίδει πνευματικούς καρπούς. Οι Εβραίοι αρχιερείς και Φαρισαίοι, όταν κατάλαβαν ότι η παραβολή ήταν για αυτούς ήθελαν να συλλάβουν τον Χριστό αλλά φοβήθηκαν τον κόσμο ο οποίος τον σεβόταν ως Προφήτη.
Ο ίδιοκτήτης του αμπελώνα είναι ο Θεός. Αμπελώνας, κατά τον τον Άγιο Θεοφύλακτο, ήταν ο λαός του Ισραήλ. Φραγμός, δηλαδή η περίφραξη του αμπελώνα ήταν ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος διαχώριζε τους Εβραίους από τους Εθνικούς και δεν τους άφηνε να αναμιχθούν. Ληνός, δηλαδή πατητήρι , ήταν το θυσιαστήριο και π’ υργος ο ναός του Σολομώντος. Οι άπεσταλμένοι δούλοι του ιδιοκτήτη, ήταν οι άγιοι Προφήτες τους οποίους έστελνε ο Θεός κατά καιρούς στον λαό του Ισραήλ, για να συλλέξουν του καρπούς της ευσεβείας τους. Αντί όμως αυτού οι Εβραίοι κακοποιούσαν και θανάτωναν τους Προφήτες. Το ίδιο θα έκαναν τελικά και όταν ο Θεός έστειλε σε αυτούς τον ίδιο του τον Υιό, το σταύρωσαν.
Γι’ αύτό και ο Θεός τελικά έδωσε την βασιλεία του σε άλλο έθνος τον νέο Ισραήλ. Τώρα αμπελώνας του Κυρίου είναι η Εκκλησία, και γεωργοί είναι οι Χριστιανοί. Περίφραξη του αμπελώνος τώρα είναι ο νόμος του Ευαγγελίου, τα δόγματα της Πίστεως και οι θείοι και Ιεροί Κανόνες που προστατεύουν την Εκκλησία από τον χώρο της αιρέσεως και της πλάνης.
Αυτούς τους θείους και Ιερούς Κανόνες οι Οικουμενιστές αποκαλούν «τείχη του αίσχους», γι’ αυτό και βιάζονται να γκρεμίσουν αυτά τα τείχη τα οποία τους εμποδίζουν από την επικοινωνία τους με τις διάφορες θρησκείες και αιρέσεις. οι Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν την εκκλησιαστική κοινωνία με τις διάφορες αιρέσεις και πλάνες. απαγορεύουν επί ποινή καθαιρέσεως για τους κληρικούς τις συμπροσευχές και τις συνιερουργίες με αιρετικούς. Όμως οι σύγχρονοι Πατριάρχες και Δεσποτάδες του Οικουμενισμού ακατάπαυστα συμπροσεύχονται και συμπράττουν σε γάμους και βαπτίσεις μαζί με διαφόρους αιρετικούς. Δεν φθάνει που δεν απόδίδουν τους πνευματικούς καρπούς από την τήρηση των εντολών του Χριστού, γκρεμίζουν και τον φραγμό, την περίφραξη του αμπελώνος. Θέλουν να καταστήσουν, δηλαδή, την Εκκλησία του Χριστού -κυριολεκτικώς- «ξέφραγο αμπέλι», ώστε να κάνουν ο,τι θέλουν. Το μόνο όμως που κατόρθωσαν να επιτύχουν είναι το να βρεθούν οι ίδιοι εκτός του αμπελώνος, όπως οι Εβραίοι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι. Εμείς όμως ας μείνουμε μέσα στην περίφραξη του νοητού αμπελώνος της Εκκλησίας, μέσα –δηλαδή- στα πλαίσια των Ιερών Κανόνων, και ας τηρούμε τις εντολές του Θεού. Έτσι θα καρποφορήσουμε πνευματικά. Έτσι θα κερδίσουμε την Βασιλεία του Θεού. Αμήν.
Μετά την διήγηση της παραβολής ο Χριστός ερώτησε τους αρχιερείς και πρεσβυτέρους του λαού: «όταν λοιπόν έλθη ο κύριος του αμπελώνος, τι θα κάνει στους γεωργούς εκείνους;» Και αυτοί του απήντησαν· «αφού ήταν τόσο κακοί, με κακό και οδυνηρό τρόπο να τους εξολοθρεύσει και να εμπιστευθεί τον αμπελώνα σε άλλους γεωργούς, οι οποίοι θα του αποδώσουν τους καρπούς όταν έρχεται η κατάλληλη εποχή της συγκομιδής». Λέγει εις αυτούς ο Ιησούς· «Λοιπόν, ουδέποτε εδιαβάσατε στις Γραφές· λίθον, τον οποίον απέρριψαν ως ακατάλληλο οι οικοδόμοι, έγινε ακρογωνιαίος. Από τον Θεό έγινε αυτό και είναι αξιοθαύμαστο στους οφθαλμούς μας;
Μέχρι εδώ ήταν η περικοπή που αναγνώσθηκε. Στη συνέχεια ο Ευαγγελιστής Ματθαίος γράφει ότι ο Χριστός με ευθύ τρόπο αποκάλυψε στους Φαρισαίους ότι αύτοί ήταν οι κακοί γεωργοί και με την απάντησή τους καταδίκασαν οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Γι’ αυτό θα παρθεί από αυτούς η Βασιλεία του Θεού και θα δωθεί σε άλλο έθνος που θα αποδίδει πνευματικούς καρπούς. Οι Εβραίοι αρχιερείς και Φαρισαίοι, όταν κατάλαβαν ότι η παραβολή ήταν για αυτούς ήθελαν να συλλάβουν τον Χριστό αλλά φοβήθηκαν τον κόσμο ο οποίος τον σεβόταν ως Προφήτη.
Ο ίδιοκτήτης του αμπελώνα είναι ο Θεός. Αμπελώνας, κατά τον τον Άγιο Θεοφύλακτο, ήταν ο λαός του Ισραήλ. Φραγμός, δηλαδή η περίφραξη του αμπελώνα ήταν ο νόμος της Παλαιάς Διαθήκης, ο οποίος διαχώριζε τους Εβραίους από τους Εθνικούς και δεν τους άφηνε να αναμιχθούν. Ληνός, δηλαδή πατητήρι , ήταν το θυσιαστήριο και π’ υργος ο ναός του Σολομώντος. Οι άπεσταλμένοι δούλοι του ιδιοκτήτη, ήταν οι άγιοι Προφήτες τους οποίους έστελνε ο Θεός κατά καιρούς στον λαό του Ισραήλ, για να συλλέξουν του καρπούς της ευσεβείας τους. Αντί όμως αυτού οι Εβραίοι κακοποιούσαν και θανάτωναν τους Προφήτες. Το ίδιο θα έκαναν τελικά και όταν ο Θεός έστειλε σε αυτούς τον ίδιο του τον Υιό, το σταύρωσαν.
Γι’ αύτό και ο Θεός τελικά έδωσε την βασιλεία του σε άλλο έθνος τον νέο Ισραήλ. Τώρα αμπελώνας του Κυρίου είναι η Εκκλησία, και γεωργοί είναι οι Χριστιανοί. Περίφραξη του αμπελώνος τώρα είναι ο νόμος του Ευαγγελίου, τα δόγματα της Πίστεως και οι θείοι και Ιεροί Κανόνες που προστατεύουν την Εκκλησία από τον χώρο της αιρέσεως και της πλάνης.
Αυτούς τους θείους και Ιερούς Κανόνες οι Οικουμενιστές αποκαλούν «τείχη του αίσχους», γι’ αυτό και βιάζονται να γκρεμίσουν αυτά τα τείχη τα οποία τους εμποδίζουν από την επικοινωνία τους με τις διάφορες θρησκείες και αιρέσεις. οι Ιεροί Κανόνες απαγορεύουν την εκκλησιαστική κοινωνία με τις διάφορες αιρέσεις και πλάνες. απαγορεύουν επί ποινή καθαιρέσεως για τους κληρικούς τις συμπροσευχές και τις συνιερουργίες με αιρετικούς. Όμως οι σύγχρονοι Πατριάρχες και Δεσποτάδες του Οικουμενισμού ακατάπαυστα συμπροσεύχονται και συμπράττουν σε γάμους και βαπτίσεις μαζί με διαφόρους αιρετικούς. Δεν φθάνει που δεν απόδίδουν τους πνευματικούς καρπούς από την τήρηση των εντολών του Χριστού, γκρεμίζουν και τον φραγμό, την περίφραξη του αμπελώνος. Θέλουν να καταστήσουν, δηλαδή, την Εκκλησία του Χριστού -κυριολεκτικώς- «ξέφραγο αμπέλι», ώστε να κάνουν ο,τι θέλουν. Το μόνο όμως που κατόρθωσαν να επιτύχουν είναι το να βρεθούν οι ίδιοι εκτός του αμπελώνος, όπως οι Εβραίοι Αρχιερείς και οι Φαρισαίοι. Εμείς όμως ας μείνουμε μέσα στην περίφραξη του νοητού αμπελώνος της Εκκλησίας, μέσα –δηλαδή- στα πλαίσια των Ιερών Κανόνων, και ας τηρούμε τις εντολές του Θεού. Έτσι θα καρποφορήσουμε πνευματικά. Έτσι θα κερδίσουμε την Βασιλεία του Θεού. Αμήν.
