ΑΝ ἄλλοι ἀνεχώρησαν ἐνωρίτερον ἡμῶν ἀπὸ τὸν παρόντα κόσμον, ἡμεῖς δὲ εἰσέτι ὑπάρχομεν καὶ ἡ ἀναχώρησις ἡμῶν ἀναβάλλεται, ἄς γνωρίζωμεν ὅτι τοῦτο σημαίνει, ὅτι δὲν εἴμεθα ἀκόμη ἀρκετὰ παρεσκευασμένοι καὶ ὅτι εἴμεθα ἀνάξιοι εἰσέτι τόσον μεγάλης δόξης, ὁποῖα εἶναι ἐκείνη, ἡ ὁποία θὰ ἀποκαλυφθῇ εἰς ἡμᾶς κατὰ τὰ ὁρισθέντα πρὸ αἰωνίων χρόνων· καὶ συνεπῶς ἄς προσπαθήσωμεν νὰ ἑτοιμασθῶμεν καλύτερον διὰ τὸν θάνατον. «Μακάριος ὁ δοῦλος ἐκεῖνος, λέγει ὁ Εὐαγγελιστὴς Λουκᾶς, ὅν ἐλθὼν ὁ Κύριος αὐτοῦ εὑρήσει ποιοῦντα οὕτως. Ἀληθῶς λέγω ὑμῖν, ὅτι ἐπὶ πᾶσι τοῖς ὑπάρχουσιν αὐτοῦ καταστήσει αὐτόν» (Λουκ. ιβ΄ 43, 44).
ΑΝ ἐπιθυμῇς νὰ προοδεύσῃς πνευματικῶς διατήρει μέσα σου τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐπιτρέπῃς εἰς τὸν ἑαυτόν σου ὑπερβολικὴν ἐλευθερίαν. Ἔχε ὑπὸ ἔλεγχον ὅλας τὰς αἰσθήσεις σου καὶ μὴ παραδίδεσαι εἰς παράλογον ἐπιθυμίαν. Ἡ ἀληθινὴ ἐλευθερία καὶ ἡ πραγματικὴ χαρὰ εὑρίσκονται εἰς τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀγαθὴν συνείδησιν. Εὐτυχὴς ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἀπαρνεῖται πᾶν ὅ,τι δύναται νὰ μολύνῃ ἤ νὰ βαρύνῃ τὴν συνείδησίν του.
Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ τοῦ ἀνθρώπου δὲν συνίσταται εἰς τὴν ἀφθονίαν τῶν προσκαίρων ἀγαθῶν· ἡ μετριότης εἶναι ἀρκετὴ εἰς τὸν ἄνθρωπον. Διότι ὅσῳ πνευματικώτερος γίνεται ὁ ἄνθρωπος, τόσῳ πικροτέρα γίνεται δι’ αὐτὸν ἡ ζωὴ αὐτή· διότι βλέπει καὶ ἐννοεῖ σαφέστερον τὴν διαφθορὰν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.
Πόσον μεγάλη εἶναι ἡ ἀδυναμία τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἡ ὁποία ρέπει πάντοτε πρὸς τὸ κακόν! Σήμερον ἐξομολογεῖσαι τὰς ἁμαρτίας σου, καὶ αὔριον σὺ ὁ ἴδιος διαπράττεις τὰς ἰδίας ἁμαρτίας. Τώρα ἀποφασίζεις νὰ προσέχῃς, καὶ μετὰ μίαν ὥραν ἐνεργεῖς, σὰν νὰ μὴν εἶχες λάβει καμμίαν ἀπόφασιν.
Ἔχομεν, λοιπόν, λόγους νὰ εἴμεθα ταπεινοὶ καὶ οὐδέποτε νὰ ὑψηλοφρονῶμεν· καὶ ὅ,τι καλόν, διὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἀπεκτήσαμεν μὲ κόπον καὶ δυσκολίαν, δύναται ταχέως νὰ χαθῇ ἕνεκα ἀμελείας καὶ ἀπροσεξίας μας.
ΑΝ ἔχῃς ἀγαθὴν συνείδησιν, δὲν θὰ φοβεῖσαι τὸν θάνατον πολύ. Θὰ ἦτο συμφερώτερον εἰς σὲ νὰ προφυλάττεσαι ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, παρὰ νὰ ἀποφεύγῃς τὸν θάνατον. Ἄν δὲν εἶσαι προητοιμασμένος σήμερον, πῶς θὰ εἶσαι αὔριον; Ἡ αὔριον εἶναι ἄδηλος καὶ ἀβεβαία, καὶ πῶς δύνασαι νὰ γνωρίζῃς, ὅτι θὰ ζῇς μέχρι τῆς αὔριον;
Ποία ἡ ὠφέλεια δι’ ἡμᾶς νὰ ζήσωμεν πολύ, ὅταν τόσον ὀλίγον ἐπωφελούμεθα τοῦ χρόνου;
Ὦ ἡ μακρὰ ζωὴ δὲν φέρει πάντοτε μαζί της τὴν διόρθωσιν, ἀλλὰ συχνὰ τῆς αὐξάνει τὴν ἐνοχήν. Εἴθε νὰ ἠδυνάμεθα καὶ μίαν μόνον ἡμέραν νὰ ζήσωμεν χωρὶς ἁμαρτίαν.
ΕΙΝΑΙ μάταιος ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐμπιστοσύνην εἰς ἀνθρώπους καὶ εἰς δημιουργήματα. Μὴ θεωρῇς ἐντροπὴν νὰ ἐξυπηρετῇς ἄλλους χάριν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ εἶσαι πτωχὸς εἰς τὰ ὄμματα τοῦ κόσμου.
ΑΝ ἐπιθυμῇς νὰ προοδεύσῃς πνευματικῶς διατήρει μέσα σου τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ καὶ μὴ ἐπιτρέπῃς εἰς τὸν ἑαυτόν σου ὑπερβολικὴν ἐλευθερίαν. Ἔχε ὑπὸ ἔλεγχον ὅλας τὰς αἰσθήσεις σου καὶ μὴ παραδίδεσαι εἰς παράλογον ἐπιθυμίαν. Ἡ ἀληθινὴ ἐλευθερία καὶ ἡ πραγματικὴ χαρὰ εὑρίσκονται εἰς τὸν φόβον τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν ἀγαθὴν συνείδησιν. Εὐτυχὴς ὁ ἄνθρωπος ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἀπαρνεῖται πᾶν ὅ,τι δύναται νὰ μολύνῃ ἤ νὰ βαρύνῃ τὴν συνείδησίν του.
Η ΕΠΙΤΥΧΙΑ τοῦ ἀνθρώπου δὲν συνίσταται εἰς τὴν ἀφθονίαν τῶν προσκαίρων ἀγαθῶν· ἡ μετριότης εἶναι ἀρκετὴ εἰς τὸν ἄνθρωπον. Διότι ὅσῳ πνευματικώτερος γίνεται ὁ ἄνθρωπος, τόσῳ πικροτέρα γίνεται δι’ αὐτὸν ἡ ζωὴ αὐτή· διότι βλέπει καὶ ἐννοεῖ σαφέστερον τὴν διαφθορὰν τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως.
Πόσον μεγάλη εἶναι ἡ ἀδυναμία τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως, ἡ ὁποία ρέπει πάντοτε πρὸς τὸ κακόν! Σήμερον ἐξομολογεῖσαι τὰς ἁμαρτίας σου, καὶ αὔριον σὺ ὁ ἴδιος διαπράττεις τὰς ἰδίας ἁμαρτίας. Τώρα ἀποφασίζεις νὰ προσέχῃς, καὶ μετὰ μίαν ὥραν ἐνεργεῖς, σὰν νὰ μὴν εἶχες λάβει καμμίαν ἀπόφασιν.
Ἔχομεν, λοιπόν, λόγους νὰ εἴμεθα ταπεινοὶ καὶ οὐδέποτε νὰ ὑψηλοφρονῶμεν· καὶ ὅ,τι καλόν, διὰ τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ, ἀπεκτήσαμεν μὲ κόπον καὶ δυσκολίαν, δύναται ταχέως νὰ χαθῇ ἕνεκα ἀμελείας καὶ ἀπροσεξίας μας.
ΑΝ ἔχῃς ἀγαθὴν συνείδησιν, δὲν θὰ φοβεῖσαι τὸν θάνατον πολύ. Θὰ ἦτο συμφερώτερον εἰς σὲ νὰ προφυλάττεσαι ἀπὸ τὴν ἁμαρτίαν, παρὰ νὰ ἀποφεύγῃς τὸν θάνατον. Ἄν δὲν εἶσαι προητοιμασμένος σήμερον, πῶς θὰ εἶσαι αὔριον; Ἡ αὔριον εἶναι ἄδηλος καὶ ἀβεβαία, καὶ πῶς δύνασαι νὰ γνωρίζῃς, ὅτι θὰ ζῇς μέχρι τῆς αὔριον;
Ποία ἡ ὠφέλεια δι’ ἡμᾶς νὰ ζήσωμεν πολύ, ὅταν τόσον ὀλίγον ἐπωφελούμεθα τοῦ χρόνου;
Ὦ ἡ μακρὰ ζωὴ δὲν φέρει πάντοτε μαζί της τὴν διόρθωσιν, ἀλλὰ συχνὰ τῆς αὐξάνει τὴν ἐνοχήν. Εἴθε νὰ ἠδυνάμεθα καὶ μίαν μόνον ἡμέραν νὰ ζήσωμεν χωρὶς ἁμαρτίαν.
ΕΙΝΑΙ μάταιος ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔχει ἐμπιστοσύνην εἰς ἀνθρώπους καὶ εἰς δημιουργήματα. Μὴ θεωρῇς ἐντροπὴν νὰ ἐξυπηρετῇς ἄλλους χάριν τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ νὰ εἶσαι πτωχὸς εἰς τὰ ὄμματα τοῦ κόσμου.
