Του εν Αγίοις Πατρός ημών Σπυρίδωνος Επισκόπου Τριμυθούντος

Του π. Κωνσταντίνου Παπανάτσιου - Εφημερίου Ιερού Ναού Τιμίου Προδρόμου
(Απομαγνητοφωνημένη ομιλία)

Σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί, η Αγία μας Εκκλησία, τιμά την μνήμη του εν Αγίοις Πατρός ημών Σπυρίδωνος Επισκόπου Τριμυθούντος του θαυματουργού. Ο Άγιος Σπυρίδων, έζησε τον τρίτο (3ο) αιώνα μ.Χ., ήταν έγγαμος και μετά της κοιμήσεως της συζύγου του, προήχθη στο αξίωμα του Επισκόπου, αναλαμβάνοντας την Μητρόπολη Τριμυθούντος στην Κύπρο. Κι εδώ θεωρούμε σκόπιμο να κάνουμε δύο πνευματικές σκέψεις:

1) Πάρα πολλές φορές μας συμβαίνουν διάφορες στεναχώριες, διάφοροι πειρασμοί κατά την άγνωστη πρόνοια του Θεού, προς πνευματική μας παιδαγωγία. Ο Άγιος Σπυρίδωνας έχασε δια του θανάτου την σύζυγό του, όμως η Θεία Χάρις τον ανύψωσε, σε Επίσκοπο της Εκκλησίας του Θεού.

2) Ο Άγιος Σπυρίδων ήταν αγράμματος κατά κόσμον, ποιμένας άλογων ζώων, όμως ο Θεός τον εξέλεξε ποιμένα των λογικών προβάτων, δηλαδή των ανθρώπων. Διότι είχε την σοφία του Αγίου Πνεύματος. Είχε την καθαρότητα της καρδιάς του και την αγνότητα της ψυχής και του σώματος. Διέθετε τις αθάνατες αρετές της αγάπης, της απλότητας, της ελεημοσύνης, της πίστεως και της συγχωρητικότητος. Ήταν με απλά λόγια, το δοχείο της χάριτος του Αγίου Πνεύματος.

Την αγιότητα του Αγίου Σπυρίδωνα, μας την παρουσιάζει η Αγία μας Εκκλησία, δια του στόματος του Ιερού υμνογράφου του Αγίου, ο οποίος με μεγάλη χαρά ψάλλη: “χαίροις αρχιερέων κανών της εκκλησίας διδάσκαλος, αδιάσειστο έρεισμα, το κλέος των ορθοδόξων”... “ο νούς ο θείος, ο πραΰς και ακέραιος”...”άνθρωπε επουράνιε επίγειε άγγελε,... ο του Χριστού φίλος γνήσιος” (από τα στιχηρά του Εσπερινού).

Αυτός ο θεολόγος της καρδιακής προσευχής, είχε φτάσει σε τέτοιο πνευματικό ύψος, ώστε κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας, του συμπαρίστανται φανερά οι Άγγελοι του Θεού, οι οποίοι συλλειτουργούσαν μαζί του, γι' αυτό και ο Ιερός υμνογράφος ψάλλει “αγγέλους έσχες συλλειτουργούντες σοι Ιερότατε”.

Η φιλανθρωπία του Αγίου Επισκόπου Σπυρίδωνος, ήταν ανεξάντλητη και αδιάκριτη προς όλους τους ανθρώπους. Και πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο Άγιος προκειμένου να εξυπηρετήσει κάποιον δανείστηκε σιτάρι από κάποιον πλούσιο, στον οποίο έδωσε ως ενέχυρο ένα φίδι το οποίο μετέβαλε σε χρυσό με την Θεία βοήθεια. Και όταν αυτός επέστρεψε το σιτάρι, το επανέφερε ο Άγιος το φίδι στη φυσική του μορφή.

Η Αγία μας Εκκλησία οφείλει πάρα πολλά στον Άγιο Σπυρίδωνα. Η μεγάλη του προσφορά προς την Αγία μας Εκκλησία και προς εμάς όλους, είναι ότι αυτός υπερασπίστηκε με θερμή πίστη, την θεότητα του Ιησού Χριστού και το δόγμα της Αγίας Τριάδος στην Α΄ Οικουμενική Σύνοδο το 325 μ.Χ. στην Νίκαια της Κωνσταντινουπόλεως, μαζί με τον Μέγα Αθανάσιο και τον Άγιο Νικόλαο, κατά του ασεβούς αιρετικού Αρείου και των οπαδών του, οι οποίοι αρνούνταν την θεότητα του Ιησού Χριστού. Γι αυτό και ο Ιερός υμνογράφος ψάλλει στο απολυτίκιο του Αγίου Σπυρίδωνος: “της συνόδου της πρώτης αναδειχθείς υπέρμαχος και θαυματουργός θεοφόρε Σπυρίδων πατήρ ημών”.

Πάρα πολλοί χριστιανοί έχουν αδυναμία στην πίστη τους, και επιζητούν να δουν ή να ακούσουν θαύματα για να πιστέψουν. Εμείς θα τους πούμε να πάρουν τον βίο του Αγίου Σπυρίδωνα και εκεί θα μάθουν το πλήθος των θαυμάτων του αγίου. Γι αυτό και η Εκκλησία μας τον αποκαλεί “πηγή και ποταμό των θαυμάτων”.

Λοιπόν εμείς οι ορθόδοξοι, μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα, ότι είμαστε πλούσιοι πνευματικά που έχουμε τέτοιους ουρανοπολίτες ανθρώπους του Θεού, οι οποίοι μας στηρίζουν και μας καθοδηγούν στη σωτηρία των ψυχών μας. Δυστυχισμένοι όμως, και πάμπτωχοι είναι οι αιρετικοί ιεχωβάδες και πεντηκοστιανοί και όλοι οι αιρετικοί, οι οποίοι αρνούνται να τιμήσουν τους Αγίους του Θεού, και στερούνται της Θείας χάριτος όλων των αγίων μας.

Ο Άγιος Σπυρίδων με λίγα και απλά λόγια, είναι ο υπερασπιστής της Ορθοδόξου πίστεώς μας, είναι ο κανόνας της Ορθόδοξης ζωής, είναι ο ιατρός των ασθενών, είναι ο παρηγορητής των πενομένων, είναι ο οικουμενικός διδάσκαλος της εκκλησίας μας.

Αυτού του μεγάλου Ιεράρχου και Αγίου μας, να έχουμε την χάρη του, την ευλογία και τις πρεσβείες του. Αμήν