“Δόξα δε και τιμή και ειρήνη
παντί τω εργαζομένω το αγαθόν”.
***
παντί τω εργαζομένω το αγαθόν”.
***
Γράφει ο π. Κωνσταντίνος Παπανάτσιος Εφημέριος Ι.Ν. Γενεθλίου του Τιμίου Προδρόμου
Ο άνθρωπος, πλάστηκε από τον Θεό, για να δοξάσει τον Θεό. Κι ένας τρόπος για να δοξαστεί ο δημιουργός Θεός, είναι ο άνθρωπος να πράττει το αγαθό. Να εφαρμόζει δηλαδή, το θέλημα του Θεού στη ζωή του, όπως, πολύ ωραία σήμερα, μας αναφέρει ο Απόστολος Παύλος στο Αποστολικό ανάγνωσμα: “Δόξα δε και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω το αγαθόν”.
Το μόνο βέβαιο γεγονός των ημερών μας, το οποίο δεν μπορεί να αμφισβήτηθεί από κανέναν, είναι η έλλειψις του αγαθού και της αρετής από τη ζωή των ανθρώπων. Και αυτό που λέμε δεν είναι υπερβολικό, εάν επαναλάβουμε τα Θεία λόγια του ψαλμωδού “πάντες εξέκλινον άμα ηχρειώθησαν” (Ψαλμός ΙΓ', 3). Από αυτό το γεγονός, λαμβάνουμε την αφορμή να αναφέρουμε, περί της υποχρεώσεώς μας, να πράτουμε στην ζωή μας το αγαθό, να εφαρμόζουμε στην ζωή μας το θέλημα του Αγίου Τριαδικού Θεού, αλλά και ποιο πνευματικό κέρδος θα έχουμε όταν πράττουμε το αγαθό.
- Ακούσαμε σήμερα τον Απόστολο Παύλο, να μας λέει στο Αποστολικό Ανάγνωσμα, ότι, το αγαθό, ταυτίζεται με την εφαρμογή του θελήματος του Θεού: “Ου γάρ οι ακροαταί του νόμου δίκαιοι παρά τω Θεώ, αλλ' οι ποιηταί του νόμου δικαιωθήσοναται” (Ρωμαίους β',13). Και σε άλλο σημείο, θα μας πει Ο Απόστολος με πιο σαφή και ξεκάθαρο τρόπο: “...εις το δοκιμάζειν υμάς τί το θέλημα του Θεού, το αγαθόν και ευάρεστον και τέλειον” (Ρωμαίους ιβ', 12). Έτσι λοιπόν, αυτοί οι οποίοι λογίζονται δίκαιοι ενώπιον του Θεού, δεν είναι εκείνοι οι οποίοι γνωρίζουν θεωρητικά το νόμο, το θέλημα του Θεού, τις Θείες Γραφές, και ζουν μία τυπική χριστιανική ζωή. Δίκαιοι ενώπιον του Θεού, είναι αυτοί, οι οποίοι ζουν το θέλημα του Θεού στην πράξη, αυτοί οι οποίοι μεταφράζουν την ζωή τους ολόκληρη, σε αγαθά και ενάρετα έργα, προς δόξαν Θεού, προς δόξαν της Εκκλησίας του Χριστού. Και επειδή ο Απόστολος Παύλος, ταυτίζει το θέλημα, του Θεού με το αγαθό, εύχεται διακαώς “Καταρτίσαι (ο Ιησούς Χριστός) υμάς εν παντί έργω αγαθώ είς ποιήσαι το θέλημα αυτού,...” (Εβραίους ιγ', 21). Στην φύση του ανθρώπου, είναι να πράττει το αγαθό, και με αυτό τον τρόπο, όχι μόνον να δοξάζεται ο Θεός, όχι μόνον ο άνθρωπος να μοιάζει με τον αγαθοποιό Θεό, αλλά και να μαρτυρεί ότι ο άνθρωπος, πλάστηκε από τον αγαθό Πατέρα, τον Θεό.
- Εκ τούτου, μας δίνεται η δυνατότητα, να καταλήξουμε σε ένα εύλογο συμπέρασμα. Ότι, κανένας θνητός, δεν εξαιρείται, της υποχρεώσεως να πράττει το αγαθό. Διότι, αυτομάτως, αρνείται τον εαυτό του, αρνείται και τον Θεό του, τον πλάστη του. Και αν αυτό μη γένοιτο τέτοιο πράγμα... τότε δεν πρέπει να μιλούμε περί ανθρώπου αγαθού, περί ανθρώπου δικαίου, περί Αγίου ανθρώπου, αλλά, περί ενός ανθρώπου κακούργου, αμαρτωλού, Φαρισαίου, άπιστου... ενός ανθρώπου διάβολοκρατούμενου, και μάλιστα, Σταυρωτού του Ιησού Χριστού.
- Το γεγονός ότι ο άνθρωπος, είναι θα λέγαμε, επιτρέψτε μου την λέξη, “υποχρεωμένος” να πράττει το αγαθό και το καλό, αποδεικνύεται και από το γεγονός, ότι, από την υποχρέωση αυτή, δεν εξαιρούνται ούτε οι άγριοι της ζούγκλας, ούτε οι Άθεοι, ούτε οι αλλόθρησκοι, ούτε οι ειδωλολάτρες, ούτε κανένας. Διότι, όλοι οι άνθρωποι, φέρουν μέσα τους, έμφυτο, το νόμο του Θεού. Τον άγραφο νόμο του Θεού... έστω και σε γενικές γραμμές “Οίτινες ενδείκνυνται το έργον του νόμου γραπτόν εν ταις καρδίαις αυτών, συμμαρτυρούσης αυτών της συνειδήσεως και μεταξύ αλλήλων των λογισμών κατηγορούντων ή και απολογουμένων” (Ρωμαίους β', 15). Άλλωστε, αγαπητοί μου, αδιάψευστο γεγονός, είναι, ότι, πολλοί εγκληματίες, πολλοί ληστές, πολλοί άγνωστοι και περιπλανώμενοι, υποφέρουν από τον έλεγχο της συνείδησής τους, και αυθόρμητα παρουσιάζονται στην αστυνομία και ομολογούν το έγκλημά τους...
- Και βέβαια παρ όλο, ότι όλοι οι άνθρωποι υπόκεινται στον νόμο του αγαθού, εν τούτοις ποικίλη η πράξις του αγαθού, ανάλογα με την πνευματική μόρφωση... και εδώ δεν λέμε, απλώς την μόρφωση, ή την γνώση της λογικής... αλλά αναφέρουμε την μόρφωση την Χριστιανική και την πνευματική. Το αγαθό είναι όντως αγαθό. Είναι αγαθό, όταν πηγάζει από τον εσωτερικό και ηθικό κόσμο του ανθρώπου. Έτσι λοιπόν, δεν είναι καθόλου παράδοξο, να βλέπεις έναν απλό άνθρωπο να πράττει το αγαθό, περισσότερο από εσωτερικό ζήλο, από έναν φιλόσοφο ή από έναν μορφωμένο άνθρωπο, ο οποίος πράττει το αγαθό για άλλους λόγους... π.χ. Για να προβάλει τον εαυτό του... για να γράψουν οι εφημερίδες για το καλό που έκανε και να λάβει τα εύσημα... για να γράψουν το όνομά του σε μία πλάκα έξω από κάποιο κτήριο...
- Όμως ο Απόστολος Παύλος, μας λέει, και το τονίζει αυτό, ότι “δόξα δέ και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω το αγαθόν” και πράγματι αγαπητοί μου, τεράστιο το πνευματικό κέρδος του ανθρώπου εκείνου που πράττει στην ζωή του το αγαθό και το καλό, διότι “ειδότες ότι ο εάν τι έκαστος ποιήση αγαθόν, τούτο κομιείται παρά του Κυρίου,...” (Εφεσίους στ', 8). Κάποτε, είπε κάποιος, ότι, το Σάβανο δεν έχει τσέπες να φέρει λίρες... αλλά έχει όμως τη δύναμη των Σάβανο, αγαπητοί μου αδελφοί, να κουβαλάει την Δόξα, να κουβαλάει την τιμή, να κουβαλάει κάθε έργο αγαθό..., ή να κουβαλά την κακία και την αμαρτία του ανθρώπου, ο οποίος σαπίζει. Άλλο είναι κάποιον άνθρωπο, να τον ονομάζουν Χριστάνθρωπο, άνθρωπο του Χριστού, και άλλο να τον ονομάζουν διαβολάνθρωπο. Και αν δεν κληρονομούμε, με την πράξη του αγαθού τον παράδεισο... Τότε ας εξετάσουμε τους εαυτούς μας, πόση χαρά αισθανθήκαμε, όταν πράξαμε το καλό... και αντιθέτως πόση αγωνία και πόσο άγχος, και πόση στεναχώρια, όταν πράξαμε την αμαρτία, όταν πράξαμε το κακό...(;)
- Όσοι άνθρωποι πράττουν το αγαθό στη ζωή τους, έστω κι αν υβρίζονται ή απαξιώνονται πολλές φορές, λέγονται αγαθοποιοί, λέγονται τέκνα του αγαθού Πατρός, λέγονται Υιοί της Βασιλείας του Θεού, λέγονται φώτα του Χριστού... Όσοι, δεν πράττουν το αγαθό, αυτοί λέγονται κακοποιοί, λέγονται κακούργοι, λέγονται τέκνα του διαβόλου, λέγονται υιοί της κολάσεως. Γιατί όσοι ποιούν το κακό, μόνο κόλαση υπάρχει γι αυτούς.
- Μπορεί αγαπητοί μου, να καταφέρουμε να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας, μπορεί να καταφέρουμε να ξεγελάσουμε την κοινωνία, τους συνανθρώπους μας, ώστε να μας θεωρούν καλούς και ενάρετους Χριστιανούς, και η καρδιά μας, άλλα να κρύβει μέσα της... όμως, ο Απόστολος Παύλος, μας είπε σήμερα στο Αποστολικό Ανάγνωσμα, ότι “Εν ημέρα ότε κρινεί ο Θεός τα κρυπτά των ανθρώπων κατά το ευαγγέλιόν μου διά Ιησού Χριστού” (Ρωμαίους β', 16). Εκείνη την ώρα, λοιπόν, θα φανεί, αν κάποιος από όλους εμάς, έπραξε όντως το αγαθό θέλημα του Θεού ή όχι. Γι' αυτό λοιπόν αγαπητοί μου αδελφοί, και κλείνουμε με αυτό, ας ακούσουμε το λόγο του Αποστόλου Παύλου που μας λέει “Δόξα δε και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζομένω το αγαθόν”. ΑΜΗΝ.