|
Ἀνακοίνωσις
Ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος ὑπὸ τὸν Μακαριώτατον Ἀρχιεπίσκοπον Ἀθηνῶν καὶ Πάσης Ἑλλάδος κ. Καλλίνικον, ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς προσφάτου καταδίκης Ἐσφιγμενιτῶν Πατέρων (27-1-2017), δηλώνει τὰ ἑξῆς. Θεωρεῖ ὅτι ἡ ἀπόφασις τοῦ Μεικτοῦ Ὁρκωτοῦ Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης κατὰ τοῦ Ἡγουμένου καί τινων Μοναχῶν τῆς Ζηλωτικῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἐσφιγμένου, ἕνεκα ἐπεισοδίων λαβόντων χώραν πρὸ ἐτῶν, τὸ 2013, στὶς Καρυὲς τοῦ Ἁγίου Ὄρους, εἶναι ἐξουθενωτικῶς αὐστηρὰ καὶ πληγώνει τὴν εὐαισθησίαν περὶ δικαίου κάθε καλοπροαιρέτου δημοκρατικοῦ πολίτου. Ἡ ἀπόφασις αὐτὴ -ἀσχέτως τοῦ μεγέθους εὐθύνης τῶν Ἐσφιγμενιτῶν ὡς πρὸς τὶς ἀποδιδόμενες πρὸς αὐτοὺς κατηγορίες- θεωροῦμε ὅτι εἶναι καὶ ἐπιβουλὴ κατὰ τῆς γνησίας Ὀρθοδόξου Πίστεως, τὴν ὁποίαν ὑπηρετοῦμε καὶ ὑπερασπιζόμεθα πάσῃ θυσίᾳ ἀπὸ τοῦ 1924. Καὶ τοῦτο, διότι ὁ ἀγώνας κατὰ τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος διεξάγεται καὶ ἀπὸ τοὺς Ζηλωτὰς Ἁγιορείτας Πᾳτέρας, ἐπέσυρε ἀνέκαθεν καὶ ἐξακολουθεῖ νὰ ἐπισύρη τὴν διωκτικὴν μῆνιν τῶν Οἰκουμενιστῶν καὶ μάλιστα τοῦ Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως. Ἐκ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου Ἀθῆναι, 19-1 / 1-2-2017 Ἀριθμὸς Πρωτ. 2483
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ ΠΕΡΙ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΙΚΗΣ ΣΥΝΑΘΡΟΙΣΕΩΣ ΣΤΗΝ ΚΡΗΤΗ Ἀγαπητοὶ ἐν Χριστῷ Πρεσβύτεροι καὶ Διάκονοι· Θεοφιλὲς Ποίμνιο τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας μας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος· Ἡ Χάρις καὶ ἡ Εὐλογία παρὰ Θεοῦ νὰ εἶναι μετὰ πάντων ὑμῶν! ΟΠΩΣ εἶναι γνωστόν, συνεκλήθη πρὸ μηνὸς στὸ Κολυμπάρι Χανίων στὴν Κρήτη ἡ λεγομένη «Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδος τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας», τὴν ὁποίαν προέβαλαν τὰ κοσμικὰ μέσα ἐνημερώσεως ὡς δῆθεν γεγονὸς ἰδιαίτερα σημαντικὸ καὶ ἱστορικό. Ἐπὶ ἕναν περίπου αἰῶνα, καὶ ἰδίως κατὰ τὴν τελευταία ἑξηκονταετία, τὸ Πατριαρχεῖο Κωνσταντινουπόλεως εἶχε τὴν πρωτοβουλία γιὰ τὴν σύγκληση μιᾶς τέτοιου εἴδους συνόδου, σὲ μὴ Ὀρθόδοξη ὅμως βάση καὶ μὲ διάθεση ἐπιβολῆς Καινοτομιῶν, ὅπως εἶχε προβλεφθεῖ τόσο ἀπὸ τὸ Πατριαρχικὸ Διάγγελμα τοῦ 1920, ὅσο καὶ ἀπὸ τὸ λεγόμενο «Πανορθόδοξο Συνέδριο» τοῦ 1923 στὴν Κωνσταντινούπολη, ὑπὸ τὸν γνωστὸ τέκτονα πατριάρχη Μελέτιο Μεταξάκη. Ἡ ἀλλαγὴ τοῦ Πατροπαραδότου Ἐκκλησιαστικοῦ Ἡμερολογίου, ἡ ὁποία ἀποτολμήθηκε ἐντελῶς ἀντικανονικὰ τὸ ἑπόμενο ἔτος 1924, εἰς ἐφαρμογὴν Οἰκουμενιστικῶν καὶ Ἀντιχριστιανικῶν διατάξεων, ἄνοιξε τοὺς ἀσκοὺς τοῦ αἰόλου γιὰ τὴν αἰχμαλωσία καὶ τὸν ἐξοικουμενισμὸ τῶν τοπικῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Ἡ ἵδρυση τοῦ λεγομένου «Παγκοσμίου Συμβουλίου τῶν Ἐκκλησιῶν» τὸ 1948 καὶ ἡ λεγομένη Ἄρση τῶν Ἀναθεμάτων μὲ τοὺς Παπικοὺς τὸ 1965, κατέδειξαν πασιφανῶς ὅτι ἡ χαραχθεῖσα ἑνωτικὴ/οὐνιτικὴ πορεία δὲν ἦταν κατὰ Θεόν, ἐφ’ ὅσον σήμαινε τὴν ἀνεπίτρεπτη ἀνάμειξη ἀληθείας καὶ ψεύδους καὶ ἔπληττε εὐθέως τὸ 9ο ἄρθρο τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεως: «Εἰς μίαν ἁγίαν καθολικὴν καὶ ἀποστολικὴν Ἐκκλησίαν». Διότι γιὰ τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ δὲν ὑπάρχουν αἱρέσεις καὶ αἱρετικοί, ἐφ’ ὅσον ἡ Ἐκκλησία ἔχει δῆθεν ἀπεριόριστα ὅρια, στὰ ὁποῖα συμπεριλαμβάνονται ὅλοι οἱ βαπτισμένοι στὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ ὅτι ὅλοι μαζὶ συναποτελοῦν δῆθεν τὸ κοινὸ Σῶμα τοῦ Χριστοῦ. Οἱ δὲ θεολογικὲς διαφορὲς συνιστοῦν δῆθεν «διαφορετικὲς παραδόσεις», ὡς νόμιμες ἐκφράσεις τῆς αὐτῆς Πίστεως, ποὺ δὲν ἔχουν ἀρνητικὴ ἐπίπτωση στὴν μυστηριακὴ χάρη καὶ δομὴ τῶν διαφόρων «ἐκκλησιαστικῶν κοινοτήτων» τῶν ἑτεροδόξων· μέσῳ δὲ τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὅλα αὐτὰ γίνονται δεκτὰ καὶ διακηρύσσονται ἐπὶ δεκαετίες, βιώνονται καὶ ἐκφράζονται μὲ πολλοὺς τρόπους καὶ σὲ πολλὰ ἐπίπεδα. Ὅμως, ἐπιθυμία ἀνέκαθεν τῶν κατ’ ὄνομα ὀρθοδόξων, ἀλλὰ κατ’ οὐσίαν αἱρετικῶν Οἰκουμενιστῶν, ἦταν ὅλα τὰ ἀνωτέρω νὰ ἀποκτήσουν καὶ μία «πανορθόδοξη συνοδικὴ» ἔγκριση καὶ ἐπιβεβαίωση, ὥστε νὰ νομιμοποιηθοῦν καὶ νὰ ἀποτελοῦν τμῆμα ὑποχρεωτικὸ τῆς ἐπισήμου πιστευτέας διδασκαλίας τους. Μέσα σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο ἤθελαν ἐπίσης νὰ ἐπιλύσουν καὶ ἄλλα χρόνια προβλήματα ποὺ τοὺς ταλανίζουν σὲ τοπικὸ καὶ εὐρύτερο γεωγραφικὸ ἐπίπεδο. Γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ ἐσπευσμένα, παρὰ τὶς ἕως καὶ τὴν τελευταία στιγμὴ διαφορές τους, ἀκόμη μάλιστα καὶ τὶς δηλωμένες ἀποχὲς τοπικῶν ἐκκλησιῶν, προχώρησαν ἀκάθεκτοι στὴν πραγματοποίηση τῆς ὡς ἄνω λεγομένης συνόδου τους, μὲ τὴν ἐπιμονὴ τῆς πρωτοπόρου σὲ αὐτὸ τὸ ὅραμα Κωνσταντινουπόλεως διὰ τοῦ ἐπικεφαλοῦς αὐτῆς κ. Βαρθολομαίου καὶ τοῦ ἐπιτελείου του. Ὅμως, γιὰ οὐσιαστικοὺς καὶ γιὰ τυπικοὺς λόγους ἔχει ἤδη τονισθεῖ καὶ ἀποδειχθεῖ, ὅτι δὲν ἐπρόκειτο περὶ ὄντως «Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου», ἀλλὰ γιὰ «συνοδικὴ καινοτομία» καὶ «συνοδικὸ πραξικόπημα», γιὰ «συνέδριο Ἀποστασίας τῶν Χανίων» ἤ ἀκριβέστερα γιὰ «οὐνιτική, οἰκουμενιστικὴ καὶ φιλοπαπικὴ ψευδοσύνοδο». Ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἠχηρὰ ἀρνητικοί, ἀλλὰ ἀληθέστατοι χαρακτηρισμοί, αἰτιολογήθηκαν τόσο ἀπὸ ἡμᾶς προοιμιακῶς, στὸ Μήνυμα Ἐγρηγόρσεως τῆς Διορθόδοξου Συσκέψεώς μας πρὸ διμήνου, ὅσο καὶ ἀπὸ σοβαροὺς καὶ ἀπροκαταλήπτους κριτικούς της μετὰ τὴν σύγκληση τῆς κατ’ οὐσίαν ψευδοσυνόδου αὐτῆς στὴν Κρήτη. Ἀπὸ ὁμολογιακὴ αἴσθηση εὐθύνης, ὡς Ποιμένες τῆς Ἐκκλησίας μὲ πρώτιστο καθῆκον «τὴν οἰκοδομὴν τοῦ σώματος τοῦ Χριστοῦ» καὶ «τὴν ἑνότητα τῆς Πίστεως» (Ἐφεσ. δ’ 5) ἐπιβεβαιώνουμε, ὅτι ἡ Οἰκουμενιστικὴ Συνάθροιση τοῦ Κολυμβαρίου Χανίων δὲν ἀποτελοῦσε συνέχεια τῶν ὄντως Ἁγίων Συνόδων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, διότι ἀντὶ νὰ καταδικάσει αἵρεση καὶ αἱρετικούς, ἐνέκρινε τὴν αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ καὶ δέχθηκε προσεκτικὰ μέν, ἀλλὰ μὲ τρόπο καταφανῆ, τὶς κοινότητες τῶν αἱρετικῶν ὡς «ἑτερόδοξες ἐκκλησίες» καὶ τοὺς ἀντιπροσώπους αὐτῶν, τοὺς ὁποίους προσεκάλεσε ἐπισήμως, ὡς «παρατηρητὲς ἀδελφῶν ἐκκλησιῶν»! Ψῆφο εἶχαν μόνον οἱ Προκαθήμενοι τῶν λεγομένων ἐπισήμων τοπικῶν ἐκκλησιῶν ποὺ συμμετεῖχαν, οἱ ὁποῖοι ἐνήργησαν, ὅπως ὀρθὰ παρατηρήθηκε, ὡς «συλλογικοὶ πάπες», οἱ δὲ κολοβωμένες ἐπισκοπικὰ ἀντιπροσωπίες τους δὲν εἶχαν οὔτε δικαίωμα ἐλευθερίας λόγου καὶ ἐκφράσεως, ἐφ’ ὅσον ἀποκάλυψαν κάποιοι ἀπὸ αὐτοὺς ὅτι ὑπέστησαν πίεση ἤ καὶ ὑβρίσθηκαν σὲ περίπτωση διαφωνίας! Τὸ ἄν θὰ ὑπέγραφαν ἤ ὄχι τὰ ἐγκριθέντα κείμενα ἦταν κάτι ἄνευ οὐσιαστικῆς σημασίας. Οἱ Προκαθήμενοί τους ὑπέγραψαν γιὰ λογαριασμὸ τῶν ἐκκλησιῶν τους τὰ ἕτοιμα κείμενα γιὰ ἕξι θέματα, τὰ ὁποῖα ὑπέστησαν ἁπλῶς κάποιες «διακοσμητικὲς» διορθώσεις καὶ ἔτσι φάνηκε ὅτι ὑπῆρξε «συνοδικὴ ὁμοφωνία» στὴν ψήφισή τους, σύμφωνα μὲ μία ἐπίπλαστη, προσχεδιασμένη καὶ ἀναγκαστικὴ σχεδὸν συμφωνία. Τὸ κύριο ἐνδιαφέρον ἦταν στραμμένο στὸ κείμενο: «Σχέσεις τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πρὸς τὸν λοιπὸν Χριστιανικὸν κόσμον», μέσῳ τοῦ ὁποίου ἡ αἵρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ θεσμοθετήθηκε-ἐπισημοποιήθηκε καὶ θριάμβευσε. Οἱ δῆθεν διορθωτικὲς προτάσεις, ποὺ ἀφοροῦσαν μᾶλλον στὴν ὁρολογία, ἀπὸ μέρους τῆς Νεοημερολογιτικῆς ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, δὲν ἄλλαξαν τὸ νόημα τοῦ ἀπαραδέκτου κειμένου καὶ δὲν ἀπέτρεψαν τὴν εἰσαγωγὴ τῆς κακοδοξίας. Ὅσοι ὅμως «ἀνθίστανται τῇ ἀληθείᾳ» καὶ εἶναι «περὶ τὴν πίστιν ἀδόκιμοι» (Β’ Τιμ. γ’ 8) καὶ ἄστοχοι (Α’ Τιμ. στ’ 21), δὲν ἀκολουθοῦν τὴν ὑγιαίνουσα διδασκαλία καὶ λογίζονται ὡς «πλανῶντες καὶ πλανώμενοι» (Β’Τιμ. γ’ 13)· «οἱ τοιοῦτοι τῷ Κυρίῳ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ οὐ δουλεύουσιν» (Ρωμ. ιστ’ 18), γιὰ τὸν λόγο δὲ αὐτὸ ἀποκόπτονται ὡς καταστροφεῖς τῆς ἑνότητος τῆς Πίστεως τῆς Ἐκκλησίας. Ἄρα λοιπόν, ὅσοι ἐπίσκοποί τους δὲν ὑπέγραψαν τὸ ὡς ἄνω κείμενο ἤ καὶ ὁποιοδήποτε ἄλλο σὲ ἐκείνη τὴν Συνάθροιση, δὲν εἶναι «ὁμολογητές», ὅπως διετυμπάνισαν κάποιοι, γιὰ νὰ ἐξαπατοῦν ἑαυτοὺς καὶ ἀλλήλους, ἀφοῦ δὲν διεχώρησαν τὴν θέση τους καταγγέλοντες τὴν κακοδοξία καὶ ἀποκηρύσσοντες αὐτὴν καὶ τοὺς ἀκοινωνήτους κακοδόξους φορεῖς αὐτῆς. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ ἀνησυχοῦντες κληρικοὺς καὶ λαϊκοὺς ἀπὸ τὸν χῶρο τῆς Καινοτομίας, οἱ ὁποῖοι καταβάλουν προσπάθεια νὰ ἀποδείξουν τὸ ἤδη γνωστόν, ὅτι δὲν ἐπρόκειτο γιὰ Σύνοδο Ἁγία καὶ Μεγάλη· πράττουν ὅμως τοῦτο γιὰ νὰ πείσουν τοὺς ἑαυτούς τους καὶ ὅσους τοὺς ἀκολουθοῦν, ὅτι πρόκειται γιὰ κάτι ἄκυρο καὶ ἄρα μὴ ὑποχρεωτικὸ καὶ ἐφαρμόσιμο καὶ ὅτι δύνανται πάντως αὐτοὶ νὰ συνεχίσουν ἀδιατάρακτα τὴν κοινωνία τους μὲ τοὺς ἀποδεδειγμένα κακοδόξους. Αὐτὴ ἡ πονηρὴ σκοπιμότητα, ἡ ὁποία πιθανὸν νὰ συμβαίνει ἀνεπιγνώστως, εἶναι πλανερὴ καὶ καταδικαστέα. Ἀφελὴς ἐπίσης φαίνεται καὶ ἡ προσδοκία κάποιων ἄλλων, ὅτι οἱ μὴ συμμετέχουσες τέσσερις τοπικὲς ἐκκλησίες διατηροῦν δῆθεν τὴν Ὀρθοδοξία καὶ θὰ συγκαλέσουν σύνοδο γιὰ νὰ ἀκυρώσουν τὴν ψευδοσύνοδο τοῦ Κολυμβαρίου! Διότι εἶναι γνωστὸν ὅτι τὰ πατριαρχεῖα Ἀντιοχείας καὶ Μόσχας συμμετέχουν ἐνεργὰ στὸν Οἰκουμενισμό, οἱ δὲ μέχρι στιγμῆς δηλώσεις ὅσων ἐκκλησιῶν δὲν ἔλαβαν μέρος καμμία ἔνδειξη γιὰ καταδίκη δὲν περιέχουν, παρὰ μόνον ὅτι δὲν θεωροῦν ὑποχρεωτικὲς τὶς ἀποφάσεις γι΄ αὐτές, διότι δὲν συμμετεῖχαν οἱ ἴδιες καὶ παραβιάστηκε ἡ ἀρχὴ τῆς ὁμοφωνίας μεταξύ τους. Τὰ ὑπόλοιπα προβλήματα σχετικὰ μὲ τὴν Κολυμβαρικὴ Συνάθροιση, τὸ ἄν δηλαδὴ ἐπρόκειτο γιὰ γεγονὸς ποὺ ἐξέφραζε τὸ διεθνιστικὸ σύστημα, ἄν ξοδεύτηκαν τεράστια ποσά, ἄν ὑπῆρξε ἐκκοσμίκευση, παρασκήνιο ἤ κοσμικὴ διπλωματία, ἄν ἡ ἀστυνόμευση ἦταν ἀφόρητη, ἄν ἐξυπηρετήθηκαν γεωπολιτικοὶ στόχοι Δυτικῶν μεγάλων δυνάμεων καὶ τῆς νέας τάξεως πραγμάτων τῆς παγκοσμιοποιήσεως, ἀποτελοῦν ἀναμενόμενες παρενέργειες ἑνὸς κατ’ ἐπίφασιν ἐκκλησιαστικοῦ γεγονότος, τὸ ὁποῖον ὡς στερούμενο τῆς θείας εὐλογίας καὶ ἐπιδοκιμασίας, ἦταν φυσικὸ νὰ παρουσιάζει διάφορες ἐκτροπὲς σὲ πολλὰ ἐπίπεδα. Ἐκτὸς ἄλλων, ἦταν ἐμφανὲς ὅτι ἡ Συνάθροιση αὐτὴ δὲν ἀσχολήθηκε μὲ ζητήματα ἀμέσου ἐνδιαφέροντος, ὅπως τοῦ ἐπανευαγγελισμοῦ ἑνὸς παραπέοντος στὰ πάθη κόσμου, τῆς διορθώσεως τῆς ἑορτολογικῆς/λειτουργικῆς διαιρέσεως τῶν Ὀρθοδόξων, τῶν ἐθνικιστικῶν σχισμάτων (λεγόμενο «Μακεδονικό», Οὐκρανικὸ κ.ἄ.), τῶν πλανῶν καὶ ψευδοπροφητειῶν, τοῦ κατακλυσμοῦ τοῦ ἀποκρυφισμοῦ/σατανισμοῦ ὡς ἀποκαλυπτικοῦ σημείου, τῶν ἐσχατολογικῶν ἀνησυχιῶν, τῶν θεμάτων βιοηθικῆς, τῆς ἀποτελεσματικῆς ἀντιμετωπίσεως τῶν διωγμῶν τῶν Χριστιανῶν παγκοσμίως κλπ., ὡς καὶ τῆς προφητικῆς καὶ χαρισματικῆς κλήσεως σὲ Μετάνοια καὶ Ἐκκλησιοποίηση τῶν ἀνθρώπων. Κατόπιν ὅλων αὐτῶν τῶν ἐνδεικτικῶν γεγονότων, ἐλάχιστοι μόνον προέβησαν σὲ διακοπὴ κοινωνίας μὲ τοὺς κακοδόξους Οἰκουμενιστάς, σύμφωνα μὲ τὴν Ἱεροκανονικὴ Παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἐλάχιστοι ἀκόμη ἀπείλησαν σὲ διακοπὴ τοῦ μνημοσύνου τους, μὲ ἀβέβαιο ἀποτέλεσμα. Ὅπως φαίνεται, ὁ ἐθισμὸς τῶν πολλῶν στὴν ἀπὸ δεκαετίες ἄμεση ἤ ἔμμεση κοινωνία τους μὲ τὴν αἵρεση, σύγχυσε τὰ κριτήριά τους καὶ ἄμβλυνε τὶς συνειδήσεις τους, ὥστε στὴν ἀποφασιστικὴ ὥρα καὶ στιγμὴ νὰ μὴ καθίστανται δεκτικοὶ τῆς δωρεᾶς τῆς ὄντως Ὁμολογίας, στὴν θεωρία καὶ τὴν πράξη, μὲ συνέπεια. Ἐνώπιον αὐτῆς τῆς οἰκτρᾶς καταστάσεως, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας τῆς Ἐκκλησίας μας καλεῖ τὰ τέκνα Αὐτῆς σὲ ἐπιμονὴ καὶ ἐνθάρρυνση, ὥστε καὶ τὸν θησαυρὸ τῆς Πίστεως νὰ κρατήσουν ἀνόθευτο καὶ νὰ δυνηθοῦν νὰ τὸν μεταδώσουν στοὺς μεταγενεστέρους. Ὅσοι πιστεύουν ὀρθοδόξως καὶ δὲν ὑποπίπτουν στὸν πειρασμὸ τῆς ἀμέσου ἤ ἐμμέσου κοινωνίας μὲ τοὺς κακοδόξους Οἰκουμενιστάς, καὶ ἐπίσης ζοῦν μὲ μετάνοια καὶ προσπάθεια νὰ τηρήσουν τὴν πίστη τους στὴν πράξη τῆς καθημερινῆς ζωῆς, αὐτοὶ θὰ ἐλεηθοῦν παρὰ τοῦ Φιλανθρώπου Σωτῆρος μας στὶς πονηρὲς ἡμέρες τῆς ἀποστασίας, τὶς ὁποῖες διερχόμαστε. Εἴθε τὸ καλὸ παράδειγμα τῶν τέκνων τῆς Ἐκκλησίας μας νὰ ἑλκύσει πολλοὺς ἐγκλωβισμένους ἀπὸ τὰ δεσμὰ τῆς πλάνης καὶ αἱρέσεως στὴν ἐλευθερία τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ! Σὲ ἐκκλησιαστικὸ ἐπίπεδο, χρειάζεται σοβαρὴ ἀποτίμηση καὶ ἐνημέρωση, ἀλλὰ καὶ ἀντιμετώπιση τῶν οἰκουμενιστικῶν κακοδοξιῶν, καὶ πρὸς τοῦτο, ὅπως καὶ γιὰ τὴν προετοιμασία μιᾶς ὄντως Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν μας, ἡ Ἱερὰ Σύνοδός μας ἔχει ἤδη ὁρίσει εἰδικὴ Ἀρχιερατικὴ Ἐπιτροπή. Ἐν τούτοις, δυνάμεθα νὰ ὁμολογήσουμε ὅτι ὁ ἀρχέκακος ἐχθρὸς τῆς σωτηρίας καὶ τῆς ἑνότητος ἐγείρει πολλὰ ἐμπόδια, ἐκμεταλλευόμενος τὶς ἀδυναμίες τῶν ἀνθρώπων, ἀκόμη κάποτε καὶ τῶν Ποιμένων τῆς Ἐκκλησίας· προτρέποντες ὅμως σὲ μία προσευχητικὴ συνδρομὴ ἁπάντων, Κληρικῶν καὶ Λαϊκῶν, ἐλπίζουμε ὅτι ὁ Δωρεοδότης Κύριός μας, ἡ Κεφαλὴ τοῦ Σώματος τῆς Ἐκκλησίας, θὰ μᾶς διατηρήσει σταθεροὺς καὶ ἑνωμένους ἕως τέλους, θὰ μᾶς στηρίξει στὴν χάρη τῆς Ὁμολογίας, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐξαγγελίας Αὐτῆς σὲ Σύνοδο Ὀρθόδοξη τὸ συντομώτερο δυνατόν, καὶ θὰ μᾶς ἀξιώσει τῆς αἰωνίου Βασιλείας τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν! Ἐν ἔτει σωτηρίῳ ,ΒΙΣΤ’ τῇ ιη’ Ἰουλίου Κυριακὴ τῶν Ἁγίων Πατέρων τῶν Ἁγίων Οἰκουμενικῶν Συνόδων Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος † Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ Τὰ Μέλη † Ὁ Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας ΑΚΑΚΙΟΣ † Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ † Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ † Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ † Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ † Ὁ Θεσσαλονίκης ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ † Ὁ Δημητριάδος ΦΩΤΙΟΣ † Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ † Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ † Ὁ Φιλίππων καὶ Μαρωνείας ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ † Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ † Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ † Ὁ Νόρα ΜΙΧΑΗΛ † Ὁ Λούνης ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ † Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ † Ὁ Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ † Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ † Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ Ὁ Ἀρχιγραμματεὺς † Ὁ Δημητριάδος ΦΩΤΙΟΣ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΙΣ
ΣΑΝ γεγονὸς μιᾶς ἄνευ προηγουμένου καταπτώσεως, πνευματικῆς καὶ ἐθνικῆς, δύναται νὰ χαρακτηρισθῆ ἡ ψήφισις ἀπὸ τὸ Ἑλληνικὸ Κοινοβούλιο τοῦ νόμου γιὰ τὸ «Σύμφωνο Ἐλεύθερης Συμβίωσης» Ὁμοφύλων, δηλαδὴ ἀνδρῶν μὲ ἄνδρες καὶ γυναικῶν μὲ γυναῖκες. Καὶ μάλιστα μὲ τὴν διαδικασία προωθήσεως ἐπείγοντος νομοθετήματος, παραμονὲς τῶν μεγάλων Ἑορτῶν τῆς Χριστιανοσύνης, ὡσὰν αὐτὸ νὰ ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ πλέον σοβαρὰ καὶ πιεστικὰ ζητήματα τῆς δύσμοιρης Πατρίδος μας, ἡ ὁποία στενάζει ὑπὸ τὸ βάρος ἀπεχθοῦς οἰκονομικῆς κρίσεως, ἐνῶ εἶναι γνωστὸν ὅτι τὸ κύριο πρόβλημά της εἶναι τὸ δημογραφικό. Καὶ ἀντὶ νὰ ἐνισχυθῆ ὁ θεοΐδρυτος θεσμὸς τῆς οἰκογενείας καὶ νὰ στηριχθοῦν μάλιστα οἱ ὀλίγοι ἡρωϊκοὶ πολύτεκνοι, μέσῳ τοῦ νέου νομοθετήματος καταφέρεται καίριο πλῆγμα κατὰ τοῦ Μυστηρίου τοῦ Γάμου καὶ τῆς Οἰκογενείας καὶ δίδεται στὴν νεότητα ἕνα χείριστο πρότυπο, ὡς μία νόμιμη καὶ κανονικὴ ἐπιλογὴ ζωῆς. Διότι, ἡ ἀνηθικότητα προβάλλεται ὡς φυσικὸς τρόπος ζωῆς, ἡ διαστροφὴ ἀναγνωρίζεται ὡς κάτι τὸ φυσιολογικό, καὶ τὰ πάθη τῆς ἀτιμίας, κατὰ τὴν θεία Γραφή, νομιμοποιοῦνται, γιὰ νὰ ἀλλάξη δῆθεν πρὸς τὸ καλύτερο ἡ ζωὴ χιλιάδων ἀνθρώπων, οἱ ὁποῖοι ἐπέλεξαν τὸν παρὰ φύσιν τρόπο ζωῆς, ἐνῶ στὴν πραγματικότητα πρόκειται γιὰ μία πρωτοφανῆ ἐξαχρείωση τῆς κοινωνίας. Ἄν τὸ «Σύμφωνο Ἐλεύθερης Συμβίωσης» γιὰ τὰ ἑτερόφυλα ἄτομα ἀποτελῆ τὴν ἀποθέωση τῆς ἀνευθυνότητος, τὴν χωρὶς δεσμεύσεις καὶ ὑποχρεώσεις καὶ θυσίες, δηλαδὴ τὴν χωρὶς ἀληθινὴ Ἀγάπη, σύναψη ἐλευθέρων σχέσεων, τότε τὸ ἀντίστοιχο «Σύμφωνο» γιὰ τὰ ὁμόφυλα ἄτομα συνιστᾶ διαστροφὴ καὶ παντελῆ πτώχευση ἠθική, πνευματικὴ καὶ ἐθνική. Γιὰ τὸν λόγο αὐτό, ἀπὸ πλευρᾶς ἐκκλησιαστικῆς, ἐθνικῆς, ἱστορικῆς καὶ πολιτισμικῆς ἀντιτασσόμαστε σθεναρὰ καὶ ἐκφράζουμε τὸν ἀποτροπιασμό μας, καταγγέλοντας ἐνώπιον Θεοῦ, ἀνθρώπων καὶ ἱστορίας τοὺς πρωτεργάτες, αὐτουργοὺς καὶ συνεργοὺς τοῦ νομοθετικοῦ αὐτοῦ ἐκτρώματος, τὸ ὁποῖο μόνον δεινὰ προοιωνίζεται γιὰ τὸ μέλλον τοῦ τόπου καὶ τοῦ πάλαι ποτὲ ἐνδόξου Γένους μας. Ἡ Ἐκκλησία τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Ἑλλάδος, ὑπὸ τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο κ. Καλλίνικο, διακρατοῦσα τὴν Πίστη καὶ τὴν Παράδοση τῆς Ὀρθοδοξίας ἀλώβητες καὶ ἀκαινοτόμητες ἀπὸ κάθε νόθευση καὶ ἀλλοίωση, καλεῖ σὲ Μετάνοια τὸ θεοφιλὲς Ποίμνιό της, ἀλλὰ καὶ εὐρύτερα τοὺς συμπατριῶτες μας, γιὰ τὴν ἀποτροπὴ τῆς ἐγγιζούσης δικαίας ὀργῆς τοῦ Θεοῦ· ταυτόχρονα, καλεῖ σὲ πνευματικὴ ἐγρήγορσι καὶ σὲ διατράνωσι καὶ ἐξαγγελία τῆς ἀποφασιστικότητος καὶ τοῦ κατὰ Θεὸν ζήλου, ἐφ’ ὅσον μαχόμεθα ὑπὲρ βωμῶν καὶ ἑστιῶν, γιὰ νὰ διαφυλάξουμε καὶ νὰ προασπιστοῦμε τὴν Ὀρθόδοξη Πίστι μας καὶ τὸ Ἑλληνορθόδοξο Ἦθος μας πάσῃ θυσίᾳ, ἐνώπιον αὐτῆς τῆς «ἀποκαλυπτικῆς» ἀποστασίας καὶ αὐτοῦ τοῦ ἐκμαυλισμοῦ. Ὁ ἐπιχειρούμενος ἐρμαφροδιτισμὸς τοῦ πιστοῦ λαοῦ μας καὶ τῶν παιδιῶν μας δὲν θὰ περάση! «Στῶμεν καλῶς»! Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἱερᾶς Συνόδου 12/25.12.2015 Ἁγίου Σπυρίδωνος Τριμυθοῦντος τοῦ Θαυματουργοῦ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ
Πρὸς ἅπαντα τὸν Ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὸν λαὸν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος Εὐλαβέστατοι Ἱερεῖς, τιμιώτατοι Ἐπίτροποι καὶ λοιποὶ πάντες εὐλογημένοι Χριστιανοὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος , οἱ διακρατοῦντες τὰς ἱερὰς Παραδόσεις, χάρις εἴη ὑμῖν καὶ εἰρήνη παρὰ Θεοῦ, παρ’ ἡμῖν δὲ εὐχὴ καὶ εὐλογία. Τοῦ Σεβασμιωτάτου Ποιμενάρχου ὑμῶν κ. Μαξίμου, Συνοδικῇ ἀποφάσει μετὰ τῶν σχολαζόντων Ἀρχιερέων συναριθμηθέντος, ἕνεκα τῆς δυσμενοῦς καταστάσεως τῆς ὑγείας αὐτοῦ, ὅ τε Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν κ.κ. Καλλίνικος καὶ οἱ Σεβασμιώτατοι καὶ Θεοφιλέστατοι Ἀρχιερεῖς, οἱ συγκροτοῦντες τὴν Ἁγίαν καὶ Ἱερὰν Σύνοδον τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος, ἀξιοχρέως ἐποιήσαντο πρόνοιαν περὶ τῆς ἐκλογῆς καὶ ἀποκαταστάσεως καταλλήλου καὶ ἀξίου Ἱεράρχου, πρὸς ἀνάληψιν τῆς ἀρχιερατικῆς προστασίας καὶ ποιμαντικῆς ράβδου τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος. Ψήφων τοίνυν κανονικῶν γενομένων, τὴν πρωΐαν τῆς 8ης Ὀκτωβρίου ἐνεστῶτος ἔτους, εἰς τὸν Ἱερὸν Ναὸν «Ρόδον τὸ Ἀμάραντον» Πειραιῶς, μετὰ τὴν τέλεσιν τῆς Θείας Λειτουργίας ὑπὸ τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Γαρδικίου κ. Κλήμεντος καὶ τὴν ἐπίκλησιν τῆς Χάριτος τοῦ Παναγίου Πνεύματος, ἐξελέγη ὁ ἀγαπητὸς ἡμῖν ἐν Χριστῷ ἀδελφὸς κ. Φώτιος, μέχρι τοῦδε Ἐπίσκοπος Μαραθῶνος, ἀνὴρ κόσμιος καὶ ἱεροπρεπής, τὰ θεῖα καλῶς ἐξησκημένος, παιδείᾳ κεκοσμημένος ἐκκλησιαστικῇ τε καὶ θύραθεν, φρονήσει καὶ ἱκανότητι συγκεκροτημένος, ἔνθεον ζῆλον ἅμα τε καὶ πεῖραν ποιμαντικὴν κεκτημένος, δυνάμενος δὲ διὰ τοῦτο συντελέσαι εἰς τὴν αἰσίαν τῶν πάντων συγκρότησιν καὶ διευθέτησιν καὶ παγίωσιν· ὃς καὶ ἐκλεγεὶς ἀνεδείχθη γνήσιος καὶ κανονικὸς Ἐπίσκοπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν Δημητριάδος. Ὅθεν, καὶ διὰ τοῦ παρόντος ἡμετέρου Συνοδικοῦ Γράμματος, κοινοποιοῦντες τοῦτο πᾶσιν ὑμῖν τοῖς ἐν τῇ Ἐπαρχίᾳ ταύτῃ εὐλογημένοις χριστιανοῖς καὶ ἐγκαρδίως συγχαίροντες, εὐχόμεθα καὶ εὐλογοῦμεν πατρικῶς καὶ παραγγέλλομεν ἐκκλησιαστικῶς, ὅπως τὸν ἐξονομασθέντα Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην ὑμῶν Δημητριάδος, ἀγαπητὸν ἡμῖν ἐν Χριστῷ ἀδελφὸν καὶ συλλειτουργὸν κ. Φώτιον, ἐρχόμενον νῦν ταῖς εὐχαῖς τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, ὑποδέξησθε μετὰ τῆς ἀνηκούσης τῷ ἀρχιερατικῷ καὶ ποιμαντορικῷ αὐτοῦ χαρακτῆρι τιμῆς, ὡς γνήσιον καὶ νόμιμον ὑμῶν Ἀρχιερέα καὶ πνευματικὸν πατέρα καὶ ποιμένα, καὶ μνημονεύητε τοῦ κανονικοῦ αὐτοῦ ὀνόματος ὡς νενόμισται, ἐν πάσαις ταῖς ἱεραῖς τελεταῖς καὶ ἀκολουθίαις, πειθόμενοι καὶ ὑποτασσόμενοι ταῖς ἀρχιερατικαῖς αὐτοῦ συμβουλαῖς καὶ ὑποθήκαις, ὡς ἀφορώσαις εἰς τὴν ψυχικὴν ὑμῶν ὠφέλειαν καὶ σωτηρίαν καὶ εἰς τὴν ἀπαρέγκλιτον φυλακὴν τῶν πατρῴων δογμάτων καὶ παραδόσεων, συνεργαζόμενοί τε μετὰ τῆς αὐτοῦ Σεβασμιότητος ἐν ἀγάπῃ καὶ συμπνοίᾳ καὶ ἐν γένει συντελοῦντες φιλευσεβῶς εἰς τὴν πρόοδον καὶ προκοπὴν τῶν τῆς Ἱερᾶς ὑμῶν Μητροπόλεως ἐνοριακῶν καὶ λοιπῶν ἐκκλησιαστικῶν πραγμάτων. Γέγραπται γάρ: «Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει, καὶ ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμὲ ἀθετεῖ· ὁ δὲ ἐμὲ ἀθετῶν ἀθετεῖ τὸν ἀποστείλαντά με» (Λουκ. Ι’ 16) καὶ «Πείθεσθε τοῖς ἡγουμένοις ὑμῶν καὶ ὑπείκετε· αὐτοὶ γὰρ ἀγρυπνοῦσιν ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ὑμῶν ὡς λόγον ἀποδώσοντες· ἵνα μετὰ χαρᾶς τοῦτο ποιῶσι καὶ μὴ στενάζοντες· ἀλυσιτελὲς γὰρ ὑμῖν τοῦτο» (Ἑβρ. ΙΓ’ 17). Προσεπιδαψιλεύοντες δὲ ἐπὶ τούτοις πᾶσιν ὑμῖν τὰς εὐχὰς καὶ εὐλογίας τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, εὐχόμεθα ὅπως ὁ Δοτὴρ παντὸς ἀγαθοῦ παρέχῃ ὑμῖν πάντοτε πλουσίας τὰς δωρεάς τε καὶ χάριτας Αὐτοῦ, οὗ ἡ χάρις καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεος εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν. Ἐν ἔτει σωτηρίῳ ,ΒΙΕ’ τῇ η’ Ὀκτωβρίου Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος † Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ Τὰ Μέλη † Ὁ Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας ΑΚΑΚΙΟΣ † Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ † Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ † Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ † Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ † Ὁ Θεσσαλονίκης ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ † Ὁ Δημητριάδος ΦΩΤΙΟΣ † Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ † Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ † Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ † Ὁ Φιλίππων ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ † Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ † Ὁ Νόρα ΜΙΧΑΗΛ † Ὁ Λούνης ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ † Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ † Ὁ Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ † Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ † Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΑΚΡΙΒΕΣ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ Ὁ Γραμματεὺς † Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ Ἀριθμὸς Πρωτ. 2218 .
ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ Πρὸς ἅπαντα τὸν Ἱερὸν Κλῆρον καὶ τὸν λαὸν τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων Θεσσαλονίκης & Δημητριάδος καὶ Φθιώτιδος Εὐλαβέστατοι Ἱερεῖς, τιμιώτατοι Ἐπίτροποι καὶ λοιποὶ πάντες εὐλογημένοι Χριστιανοὶ τῶν Ἱερῶν Μητροπόλεων Θεσσαλονίκης & Δημητριάδος καὶ Φθιώτιδος, οἱ τὸν Ἱερὸν Ἀγῶνα ὑπὲρ τῆς Γνησίας Ὀρθοδοξίας ἀγωνιζόμενοι, χάρις εἴη ὑμῖν καὶ εἰρήνη παρὰ Θεοῦ, παρ’ ἡμῖν δὲ εὐχὴ καὶ εὐλογία.Δεδομένης οὔσης τῆς δυσμενοῦς καταστάσεως τῆς ὑγείας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης & Δημητριάδος κ. Μαξίμου, μαστιζομένου ὑπὸ ἀσθενείας, ἵνα μὴ μείνῃ ἡ Ποίμνη τοῦ Χριστοῦ εἰς Κ.Δ. Μακεδονίαν καὶ Μαγνησίαν ἀποίμαντος, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῶν Γ.Ο.Χ. κατὰ τὴν Συνεδρίαν τοῦ παρελθόντος Ἀπριλίου ὥρισε δύο Μητροπολίτας, προκειμένου νὰ διοικοῦν Ἐπιτροπικῶς τὰς δύο Ἀρχιερατικὰς Περιφερείας τῆς Μητροπόλεως, διὰ μὲν τὴν Θεσσαλονίκην τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσόστομον, διὰ δὲ τὴν Δημητριάδα τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος κ. Γερόντιον. Τὸ καθεστὼς τοῦτο ἦτο ἀσφαλῶς προσωρινὸν μέχρι νὰ γνωσθῇ ἡ πορεία τῆς ὑγείας τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Μαξίμου. Ἔπειτα ἀπὸ τὴν πάροδον ἤδη πέντε μηνῶν, διεπιστώθη ὑπὸ τῶν ἰατρῶν, ὅτι δυστυχῶς ἡ πορεία τῆς ὑγείας τοῦ Σεβασμιωτάτου κ. Μαξίμου δὲν εἶναι ἀναστρέψιμος καὶ ὅτι ἀδυνατῇ πλέον νὰ ἀσκῇ ὑπεύθυνα καθήκοντα. Ὅθεν, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας συνεδριάσασα τὴν 1/14 καὶ τὴν 2/15 Σεπτεμβρίου 2015, συνεζήτησεν ἐκτενῶς τὸ ζήτημα τῆς ποιμαντορίας τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης & Δημητριάδος. Λαβοῦσα ὑπ’ ὄψιν σχετικὴν ἰατρικὴν γνωμάτευσιν καὶ βασισθεῖσα εἰς τὸ ἄρθρον 6 τοῦ Κανονισμοῦ Ἐκλογῆς Ἀρχιερέων, κατὰ τὸ ὁποῖον Ἐπισκοπικὸς θρόνος «δύναται νὰ κηρυχθῇ ἐν χηρείᾳ ὑπὸ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου καὶ εἰς τὴν περίπτωσιν κατὰ τὴν ὁποίαν ὁ ποιμαίνων τὴν Ἐπαρχίαν Ἀρχιερεύς ἀδυνατεῖ ἐξ ἀντικειμένου νὰ ἀσκήσῃ τὰ καθήκοντά του λόγῳ ἀνυπερβλήτου κωλύματος πέραν τοῦ ἑξαμήνου», προέβη εἰς τὴν κήρυξιν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος ἐν χηρείᾳ καὶ εἰς τὴν κατάταξιν τοῦ μέχρι τοῦδε Ποιμενάρχου αὐτῆς Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου κ. Μαξίμου, μετὰ τῶν σχολαζόντων Ἀρχιερέων. Γενομένης περαιτέρῳ συζητήσεως, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος ἀπεφάσισεν ὅπως διαχωρίσῃ τὰς δύο Ἀρχιερατικὰς περιφερείας τῆς Μητροπόλεως, αἱ ὁποῖαι -μετὰ τὴν ἐπανένταξιν τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Λαρίσης καὶ Πλαταμῶνος κ. Ἀθανασίου εἰς τὴν Ἱερὰν Σύνοδον (τὸν Σεπτέμβριον τοῦ ἔτους 2008)- ἔπαυσαν πλέον νὰ ἔχουν ἐδαφικὴν συνέχειαν. Ὡς ἐκ τούτου, ἡ Ἱερὰ Μητρόπολις Γ.Ο.Χ. Θεσσαλονίκης περιλαμβάνει τὴν Δυτικὴν καὶ Κεντρώαν Μακεδονίαν (πλὴν τῆς ἀντιπεριφερείας Σερρῶν) μὲ ἕδραν τὴν Θεσσαλονίκην. Ἡ Ἀρχιερατικὴ Περιφέρεια Δημητριάδος, ὅμως, ὡς μὴ οὖσα βιώσιμος ἵνα ἀποτελέσῃ αὐτοτελῆ Μητρόπολιν, συνηνώθη μετὰ τῆς γειτνιαζούσης Ἱερᾶς Μητροπόλεως Φθιώτιδος, ἥτις πλέον λέγεται Δημητριάδος καὶ Φθιώτιδος, περιλαμβάνουσα τὰς ἀντιπεριφερείας Μαγνησίας καὶ Φθιώτιδος μὲ ἕδραν τὸν Βόλον. Ἐλήφθη δὲ ἀπόφασις, ὅπως ὁρίσῃ ὡς Τοποτηρητὴν τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης τὸν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσόστομον, καὶ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος καὶ Φθιώτιδος, τὸν ἤδη μέχρι τοῦδε Τοποτηρητὴν Φθιώτιδος, Θεοφιλέστατον Ἐπίσκοπον Μαραθῶνος κ. Φώτιον. Ὅθεν, ἅμα τῇ γνωστοποιήσει τῆς παρούσης, πάντες οἱ Κληρικοὶ τῆς μὲν Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης θὰ μνημονεύουν τοῦ ὀνόματος τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας κ. Χρυσοστόμου, τῆς δὲ Ἱερᾶς Μητροπόλεως Δημητριάδος καὶ Φθιώτιδος θὰ μνημονεύουν τοῦ ὀνόματος τοῦ Θεοφιλεστάτου Ἐπισκόπου Μαραθῶνος κ. Φωτίου. Ἐπιπλέον, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας ἀπεφάσισεν ὅπως συγκληθῇ ἐκ νέου τὴν 8ην /21ην Ὀκτωβρίου 2015, προκειμένου νὰ ἐκλεγοῦν οἱ νέοι Μητροπολῖται διὰ τὴν πλήρωσιν τῶν δύο χηρευουσῶν Μητροπόλεων. Καλοῦμεν ἅπαντας, κλῆρον καὶ λαὸν τῶν Μητροπόλεων, ὅπως εὔχωνται ὑπὲρ τῆς ὑγείας τοῦ Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου πρώην Θεσσαλονίκης καὶ Δημητριάδος κυρίου Μαξίμου, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ τῆς ἀναδείξεως εἰς τοὺς Μητροπολιτικοὺς θρόνους, ἀξίων Ἱεραρχῶν. Προσεπιδαψιλεύοντες δὲ ἐπὶ τούτοις πᾶσιν ὑμῖν τὰς εὐχὰς καὶ εὐλογίας τῆς Ἱερᾶς ἡμῶν Συνόδου, εὐχόμεθα ὅπως ὁ Δοτὴρ παντὸς ἀγαθοῦ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός, παρέχῃ ὑμῖν πάντοτε πλουσίας τὰς δωρεάς τε καὶ χάριτας Αὐτοῦ, οὗ ἡ χάρις καὶ τὸ ἄπειρον ἔλεος εἴη μετὰ πάντων ὑμῶν. Ἐν ἔτει σωτηρίῳ ,ΒΙΕ’ τῇ β’ Σεπτεμβρίου Η ΙΕΡΑ ΣΥΝΟΔΟΣ Ὁ Ἀρχιεπίσκοπος † Ὁ Ἀθηνῶν ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ Τὰ Μέλη † Ὁ Ἀττικῆς καὶ Διαυλείας ΑΚΑΚΙΟΣ † Ὁ Λαρίσης καί Πλαταμῶνος ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ † Ὁ Εὐρίπου καὶ Εὐβοίας ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ † Ὁ Πειραιῶς καὶ Σαλαμῖνος ΓΕΡΟΝΤΙΟΣ † Ὁ Ἀττικῆς καὶ Βοιωτίας ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ † Ὁ Τορόντο ΜΩΫΣΗΣ † Ὁ Ἀµερικῆς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ † Ὁ Ὠρωποῦ καὶ Φυλῆς ΚΥΠΡΙΑΝΟΣ † Ὁ Χριστιανουπόλεως ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ † Ὁ Μαραθῶνος ΦΩΤΙΟΣ † Ὁ Φιλίππων ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ † Ὁ Μεθώνης ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ † Ὁ Νόρα ΜΙΧΑΗΛ † Ὁ Λούνης ΣΙΛΟΥΑΝΟΣ † Ὁ Γαρδικίου ΚΛΗΜΗΣ † Ὁ Ἔτνα καὶ Πόρτλαντ ΑΥΞΕΝΤΙΟΣ † Ὁ Βρεσθένης ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ † Ὁ Θεουπόλεως ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ  Ἐξ ἀφορμῆς τῆς συλλήψεως τοῦ ψευδοαρχιεπισκόπου Ἰακώβου Γιαννακῆ, ἡ Ἱερὰ Σύνοδος τῆς κανονικῆς Ἐκκλησίας τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν τῆς Ἑλλάδος ἐφιστᾷ τὴν προσοχὴν τῶν πιστῶν ἀπὸ τοιούτους ψευδοκληρικούς, οἱ ὁποῖοι ἐκμεταλλεύονται τὴν ἀσυδοσία ἡ ὁποία ἐπικρατεῖ ὡς πρὸς τὸν χῶρο μας καὶ τὴν ἐλεύθερη καπηλεία τοῦ τιμίου ὀνόματος τῶν Γνησίων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν ἀπὸ ὁποιονδήποτε ἐπιθυμεῖ, ὥστε νὰ δρᾶ ὑπὸ τὴν κάλυψιν τοῦ ὀνόματός μας προξενῶντας σύγχυση.
Τὴν ὕπαρξη προβλημάτων ὅπως αὐτὰ γιὰ τὰ ὁποῖα ἔγιναν οἱ πρόσφατες συλλήψεις, εἶχε ἀναφέρει ἡ Ἐκκλησία μας μεταξὺ τῶν ἄλλων καὶ στὸ πρὸ τριετίας ὑποβληθὲν ὑπόμνημά της πρὸς τὸ Ὑπουργεῖο Παιδείας καὶ Θρησκευμάτων καὶ ἐξ ἀφορμῆς αὐτοῦ ἔγιναν τότε καὶ σχετικὲς ἐπερωτήσεις στὴν Βουλή. Ἐκεῖ εἴχαμε ἀναφερθεῖ –μεταξὺ τῶν ἄλλων- καὶ εἰς «τὴν ἀνεξέλεγκτη δράση ρασοφόρων ἀγνώστου προελεύσεως οἱ ὁποῖοι παρουσιάζονται ὡς Γ.Ο.Χ. καὶ φέρονται ὅτι τελοῦν γάμους παρανόμων μεταναστῶν μέ Ἕλληνες πολίτες, μὲ σκοπὸ τὴ νομιμοποίηση τῶν πρώτων». Εἶναι θετικό τὸ ὅτι τὸ πρόβλημα αὐτὸ τουλάχιστον ἄρχισε νὰ ἀντιμετωπίζεται. Ἐκ τοῦ Γραφείου Τύπου τῆς Ἱερᾶς Συνόδου |
