Γράφει ο π. Κωνσταντίνος Παπανάτσιος
Εφημέριος Ιερού Ναού Γενεθλίου Τιμίου Προδρόμου.
Εφημέριος Ιερού Ναού Γενεθλίου Τιμίου Προδρόμου.
Σήμερα αγαπητοί μου αδελφοί, είναι η Κυριακή των Αγίων Πάντων όπως λέγεται.
Αλλά όμως, αναλογιστηκαμε, πώς ιδρύθηκε και πως επικράτησε η πολιτεία του Θεού, η οποία λέγεται, εκκλησία Χριστού επί της γης; Σκεφτήκαμε άραγε, πως είναι μεγάλη πνευματική κληρονομιά, την οποία μας άφησαν οι Άγιοι Πατέρες της πίστεώς μας; Μας απασχόλησε ποτέ; η σκέψη με ποιον τρόπο θα συγκρατήσουμε και θα συνεχίσουμε αμόλυντη την πίστη των Αγίων μας Πατέρων; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα θα απαντήσουμε σήμερα λαμβάνοντες τις απαντήσεις από το Αποστολικό ανάγνωσμα το οποίο σήμερα ακούσαμε.
Αλλά όμως, αναλογιστηκαμε, πώς ιδρύθηκε και πως επικράτησε η πολιτεία του Θεού, η οποία λέγεται, εκκλησία Χριστού επί της γης; Σκεφτήκαμε άραγε, πως είναι μεγάλη πνευματική κληρονομιά, την οποία μας άφησαν οι Άγιοι Πατέρες της πίστεώς μας; Μας απασχόλησε ποτέ; η σκέψη με ποιον τρόπο θα συγκρατήσουμε και θα συνεχίσουμε αμόλυντη την πίστη των Αγίων μας Πατέρων; Σε όλα αυτά τα ερωτήματα θα απαντήσουμε σήμερα λαμβάνοντες τις απαντήσεις από το Αποστολικό ανάγνωσμα το οποίο σήμερα ακούσαμε.
Για να διαδοθεί μία ιδέα, μία αίρεση, οπωσδήποτε, χρειάζεται το ψεύδος, χρειάζεται η υποκρισία, χρειάζεται η διαστροφή της αληθείας.
Φυσιολογικά λοιπόν, προβάλλει το ερώτημα: Και ο χριστιανισμός ως ιδέα ως θρησκεία, με ποιο τρόπο επικράτησε; Βεβαίως δεν επικράτησε ούτε δια της υλικής και χρηματικής δύναμης, δεν επικράτησε ούτε δια των όπλων, ούτε δια του ψεύδους, ακόμη, ούτε και δια της σοφίας του κόσμου. Αλλά πως επικράτησε; Επικράτηση αγαπητοί μου, μέσω της ολοκληρωτικής Θυσίας, και της ακλόνητης πίστεως, στον Κύριό και Θεό μας Ιησού Χριστό.
Προκειμένου, τώρα, η εκκλησία, να μας καταδείξει όλα αυτά, λόγω της εορτής των Αγίων Πάντων, μας αναγιγνώσκει το κατάλληλο Αποστολικό ανάγνωσμα, το οποίο είναι παρμένο από την προς Εβραίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, ο όποιος ήθελε να διδάξει τους Χριστιανούς, περί της Θυσίας του Ιησού Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος, λοιπόν, γράφει προς τους Εβραίους χριστιανούς, αλλά και σε όλους εμάς τους Χριστιανούς της κάθε εποχής, ότι, όλοι οι Άγιοι, από την εποχή του Αβραάμ, μέχρι και τη σημερινή εποχή, θυσιάστηκαν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, πιστεύοντας στον Θεό και στην διδασκαλία των προφητών περί παραδείσου. Όπως “έφραξαν στόματα λεόντων” π.χ. ο προφήτης Δανιήλ ο οποίος ερρίφθη στον λάκκο των λεόντων, άλλοι Άγιοι “έσβεσαν δύναμιν πυρός”, όπως οι τρεις παίδες εν καμίνω, άλλοι σφαγιάστηκαν, άλλοι πριονίστηκαν, άλλοι λιθοβολήθηκαν, όπως ο Προφήτης Ησαΐας και ο Πρωτομάρτυρας Άγιος Στέφανος, άλλοι εξορίστηκαν, άλλοι έζησαν στα βουνά για να μην προσκυνήσουν τα είδωλα. Και όλοι αυτοί οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους, το έκαναν “ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν”, δηλαδή, για να επιτύχουν Ανάσταση καλύτερη από την πρόσκαιρη αποκατάσταση της παρούσας ζωής.
Και συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος: “Και αυτοί έδωσαν την ύπαρξη τους (αναφερόμενος στους Αγίους και στους Δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης), δεν απήλαυσαν την υπόσχεσιν της ουρανίου κληρονομίας, “ούκ εκομίσαντο την επαγγελίαν”, διότι ο Θεός, για εμάς, προσέφερε κάτι το καλύτερον. “Του Θεού περί ημών κρείττον τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.” (Εβραίους ια΄, 40), ώστε αυτοί να μην λάβουν εις βαθμόν τέλειον την σωτηρίαν χωρίς εμάς, αλλά να την λάβωμεν όλοι μαζί...”.
Θέλει δηλαδή, να τονίσει ο Απόστολος Παύλος, ότι εμείς, ζούμε στην εποχή της πραγμάτωσης της επαγγελίας, της εμφανίσεως του Ιησού Χριστού, αλλά και της Σωτηρίας του κόσμου. Όμως ο Απόστολος Παύλος για να τονίσει πλέον έντονα, ότι, ο Χριστιανός πρέπει να αγωνιστεί στα πνευματικά θέματα, ακόμη περισσότερο, επισημαίνει τα εξής: “Εφόσον εμείς έχουμε προηγούμενο τόσο μεγάλο και πυκνό σύννεφο ανθρώπων, οι οποίοι μαρτύρησαν για την αλήθεια της πίστεως, ας πετάξουμε από πάνω μας, κάθε βάρος βιοτικών πραγμάτων και φροντίδων, επιπλέον και την αμαρτία, στην οποία εύκολα κανείς παρασύρεται. Με υπομονή ακλόνητη και με πεποίθηση στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι ο αρχηγός της πίστεώς μας, και ο οποίος θυσιάστηκε για εμάς, ας βαδίζουμε με θάρρος και πίστη στον αγώνα της Θυσίας και της Σωτηρίας.
Ας σκεφτούμε, ας αναλογιστούμε αγαπητοί μου, πόση μεγάλη πίστη έχουμε, και ποια βαριά κληρονομιά έχουμε... και ας βαδίσουμε με θάρρος, έχοντας ενώπιόν μας, τα εκατομμύρια των Αγίων μας Πατέρων, οι οποίοι αγωνίστηκαν για την αμόμιτη πίστη, έχοντας ως όπλα, την αλήθεια, την δικαιοσύνη, την υπομονή, την Θερμή πίστη στον Ιησού Χριστό, το φως του Ιησού Χριστού.
Αυτή την ανάμνηση της Θυσίας, μας υπενθυμίζει η ορθόδοξη εκκλησία μας, με την σημερινή εορτή των Αγίων Πάντων, των οποίων το αίμα αποτελεί το ένδυμα της εκκλησίας. Πιστά, λοιπόν, τέκνα της εκκλησίας του Χριστού, στραμμένοι με το σαρκικό αλλά και το πνευματικό βλέμμα, εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειοτήν Ιησού Χρήστο, ας υποσχεθούμε σήμερα ότι θα μιμηθούμε το παράδειγμα των Αγίων του Θεού, καθώς ο Χριστός μας είπε: “Πᾶς οὒν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγώ ἐν αὐτῶ ἔμπροσθέν τοῦ Πατρὸς μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς” (Ματθαίος ι΄, 32).
Φυσιολογικά λοιπόν, προβάλλει το ερώτημα: Και ο χριστιανισμός ως ιδέα ως θρησκεία, με ποιο τρόπο επικράτησε; Βεβαίως δεν επικράτησε ούτε δια της υλικής και χρηματικής δύναμης, δεν επικράτησε ούτε δια των όπλων, ούτε δια του ψεύδους, ακόμη, ούτε και δια της σοφίας του κόσμου. Αλλά πως επικράτησε; Επικράτηση αγαπητοί μου, μέσω της ολοκληρωτικής Θυσίας, και της ακλόνητης πίστεως, στον Κύριό και Θεό μας Ιησού Χριστό.
Προκειμένου, τώρα, η εκκλησία, να μας καταδείξει όλα αυτά, λόγω της εορτής των Αγίων Πάντων, μας αναγιγνώσκει το κατάλληλο Αποστολικό ανάγνωσμα, το οποίο είναι παρμένο από την προς Εβραίους επιστολή του Αποστόλου Παύλου, ο όποιος ήθελε να διδάξει τους Χριστιανούς, περί της Θυσίας του Ιησού Χριστού. Ο Απόστολος Παύλος, λοιπόν, γράφει προς τους Εβραίους χριστιανούς, αλλά και σε όλους εμάς τους Χριστιανούς της κάθε εποχής, ότι, όλοι οι Άγιοι, από την εποχή του Αβραάμ, μέχρι και τη σημερινή εποχή, θυσιάστηκαν με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο, πιστεύοντας στον Θεό και στην διδασκαλία των προφητών περί παραδείσου. Όπως “έφραξαν στόματα λεόντων” π.χ. ο προφήτης Δανιήλ ο οποίος ερρίφθη στον λάκκο των λεόντων, άλλοι Άγιοι “έσβεσαν δύναμιν πυρός”, όπως οι τρεις παίδες εν καμίνω, άλλοι σφαγιάστηκαν, άλλοι πριονίστηκαν, άλλοι λιθοβολήθηκαν, όπως ο Προφήτης Ησαΐας και ο Πρωτομάρτυρας Άγιος Στέφανος, άλλοι εξορίστηκαν, άλλοι έζησαν στα βουνά για να μην προσκυνήσουν τα είδωλα. Και όλοι αυτοί οι οποίοι έχυσαν το αίμα τους, το έκαναν “ἵνα κρείττονος ἀναστάσεως τύχωσιν”, δηλαδή, για να επιτύχουν Ανάσταση καλύτερη από την πρόσκαιρη αποκατάσταση της παρούσας ζωής.
Και συνεχίζει ο Απόστολος Παύλος: “Και αυτοί έδωσαν την ύπαρξη τους (αναφερόμενος στους Αγίους και στους Δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης), δεν απήλαυσαν την υπόσχεσιν της ουρανίου κληρονομίας, “ούκ εκομίσαντο την επαγγελίαν”, διότι ο Θεός, για εμάς, προσέφερε κάτι το καλύτερον. “Του Θεού περί ημών κρείττον τι προβλεψαμένου, ίνα μη χωρίς ημών τελειωθώσι.” (Εβραίους ια΄, 40), ώστε αυτοί να μην λάβουν εις βαθμόν τέλειον την σωτηρίαν χωρίς εμάς, αλλά να την λάβωμεν όλοι μαζί...”.
Θέλει δηλαδή, να τονίσει ο Απόστολος Παύλος, ότι εμείς, ζούμε στην εποχή της πραγμάτωσης της επαγγελίας, της εμφανίσεως του Ιησού Χριστού, αλλά και της Σωτηρίας του κόσμου. Όμως ο Απόστολος Παύλος για να τονίσει πλέον έντονα, ότι, ο Χριστιανός πρέπει να αγωνιστεί στα πνευματικά θέματα, ακόμη περισσότερο, επισημαίνει τα εξής: “Εφόσον εμείς έχουμε προηγούμενο τόσο μεγάλο και πυκνό σύννεφο ανθρώπων, οι οποίοι μαρτύρησαν για την αλήθεια της πίστεως, ας πετάξουμε από πάνω μας, κάθε βάρος βιοτικών πραγμάτων και φροντίδων, επιπλέον και την αμαρτία, στην οποία εύκολα κανείς παρασύρεται. Με υπομονή ακλόνητη και με πεποίθηση στο πρόσωπο του Ιησού Χριστού, ο οποίος είναι ο αρχηγός της πίστεώς μας, και ο οποίος θυσιάστηκε για εμάς, ας βαδίζουμε με θάρρος και πίστη στον αγώνα της Θυσίας και της Σωτηρίας.
Ας σκεφτούμε, ας αναλογιστούμε αγαπητοί μου, πόση μεγάλη πίστη έχουμε, και ποια βαριά κληρονομιά έχουμε... και ας βαδίσουμε με θάρρος, έχοντας ενώπιόν μας, τα εκατομμύρια των Αγίων μας Πατέρων, οι οποίοι αγωνίστηκαν για την αμόμιτη πίστη, έχοντας ως όπλα, την αλήθεια, την δικαιοσύνη, την υπομονή, την Θερμή πίστη στον Ιησού Χριστό, το φως του Ιησού Χριστού.
Αυτή την ανάμνηση της Θυσίας, μας υπενθυμίζει η ορθόδοξη εκκλησία μας, με την σημερινή εορτή των Αγίων Πάντων, των οποίων το αίμα αποτελεί το ένδυμα της εκκλησίας. Πιστά, λοιπόν, τέκνα της εκκλησίας του Χριστού, στραμμένοι με το σαρκικό αλλά και το πνευματικό βλέμμα, εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειοτήν Ιησού Χρήστο, ας υποσχεθούμε σήμερα ότι θα μιμηθούμε το παράδειγμα των Αγίων του Θεού, καθώς ο Χριστός μας είπε: “Πᾶς οὒν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω καγώ ἐν αὐτῶ ἔμπροσθέν τοῦ Πατρὸς μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς” (Ματθαίος ι΄, 32).