Κυριακή των Αγίων Πάντων

“Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί”
(Α' Πέτρου α΄, 16)

Γράφει ο π. Κωνσταντίνος Παπανάτσιος: Εφημέριος Ιερού Ναού Γενεθλίου Τιμίου Προδρόμου.
​

Αυτή την Κυριακή, αγαπητοί μου αδελφοί, η Ορθόδοξη Εκκλησία μας, με μεγάλη χαρά, εορτάζει “πάντων των υπ αιώνος ευαρεστησάντων τω Θεώ Αγίων Αυτής”, τα νικητήρια της πίστεως της. Τιμά η εκκλησία μας, “τα αθάνατα και αμάραντα άνθη, της αγιότητας, και τους εμψύχους ναούς του Αγίου Πνεύματος” και “των εν όλω τω κόσμω Μαρτύρων, ως Πορφύρα και βύσσον τα αίματα, η εκκλησία σου στολισαμένη”. Γι' αυτό και εμείς, προς τιμή και σεβασμό των Αγίων του Θεού, και προς την πνευματική μας οικοδομή, θα στρέψουμε προς τους Αγίους μας, τον νουν μας και τον λόγο μας, και θα τους παρακαλέσουμε θερμά, να τον δεχθούν ως ταπεινό θυμίαμα ευλάβειας ενώπιον τους.

Οι Άγιοι Πάντες, με την θυσία τους, και με όλη τους τη ζωή, μας δίδαξαν όχι μόνον, Ποιος είναι ο αληθινός Θεός, στον οποίο οφείλουμε να πιστεύουμε με όλη μας την ψυχή, αλλά και πώς θα αποκτήσουμε την αγιότητα περί της οποίας, μας έδωσε ο Ιησούς Χριστός την εντολή “Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί” (Α' Πέτρου α΄, 16). Επίσης, πρέπει να πούμε ότι οι Άγιοι Πάντες, μας δίδαξαν, ότι, χωρίς αγιότητα, δεν μπορεί ο άνθρωπος να γίνει πολίτης του παραδείσου. Όμως γνωρίζουμε και ακούμε πάρα πολλούς ανθρώπους, να ισχυρίζονται, ότι, είναι αδύνατον και προπάντων σήμερα, στην σημερινή εποχή, η απόκτηση της αγιότητας. Και το λέμε αυτό αγαπητοί μου, κατά τρόπο φυσικό, προφάση της αμαρτίας, και της ελευθερίας της άσωτης ζωής, της σημερινής εποχής. Αυτό όμως είναι λάθος. Και είναι λάθος αγαπητή μου, διότι, εάν δεν ήταν δυνατόν, η πραγμάτωση της αγιότητας, τότε και ο Θεός δεν θα έδινε την εντολή “Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ Άγιος έιμι”. Και να μη νομίζουμε, ότι, η εποχή, ή ο χρόνος κατά τον οποίο ανεδείχθη ο κάθε Άγιος, ήταν καλύτερος από την σημερινή εποχή. Διότι, η κάθε εποχή, έχει τους διωγμούς της, έχει τις ύβρεις, έχει τους εμπαιγμούς, έχει τα δικά της δείνα, έχει τις δικές της ανάγκες, και τις δικές τις προκλήσεις της αμαρτίας.

Ας κάνουμε όμως μία ανάλυση της λέξεως “Άγιος” ή “αγιότητα”, την οποία φοβόμαστε να εφαρμόσουμε στη ζωή μας:

1. Η αγιότητα, αρχίζει από την ειλικρινή πίστη και την μετάνοια, προς επιστροφή στο Θεό, ώστε να φτάσει μέχρι της αγιότητος του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου και όλων των Αγίων μας, του Αρχαγγέλου Μιχαήλ της Κυρίας Θεοτόκου, του Ιησού Χριστού του Θεού μας.
2. Άγιος θα πει, να ανεβαίνουμε προς τα πάνω.
3. Άγιος θα πει, να αποχωριζόμαστε την αμαρτία, να αφοσιωνόμαστε στον Θεό, να αγαπούμε τον Ιησού Χριστό ως τον μοναδικό Σωτήρα και Θεό μας, υπεράνω οποιουδήποτε συγγενικού δεσμού, ή υλικού συμφέροντος. Τι μας λέει ο Χριστός μας; Μας λέει: “Ο φιλών πατέρα ή μητέρα υπέρ εμέ ούκ έστι μου άξιος” (Ματθαίος ι΄, 37).
4. Άγιος θα πεί, να ζής “...αλλά πίστιν δι' αγάπης ενεργουμένη” (Γαλάτας ε΄, 6).
5. Να ομολογής την Ορθόδοξη πίστη σου με λόγια και έργα, και κυρίως να είσαι ενωμένος με την Εκκλησία σου, η οποία είναι ταμείον και χορηγός της Αγιότητος.

Την εντολή του Χριστού μας “Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ Άγιος έιμι”, την έζησαν οι πρώτοι χριστιανοί μέσα στους διωγμούς, μέσα στις κακουχίες, και μάλιστα οι πρώτοι χριστιανοί ονομάζονταν “άγιοι”. Έτσι γράφει ο Απόστολος Παύλος π,χ. προς τους Εφεσίους Χριστιανούς: “Τοις αγίοις τοις ούσιν εν Εφέσω και πιστοίς εν Χριστώ Ιησού” (Εφεσίους α', 1). Όταν θέλη πραγματικά ο άνθρωπος να γίνει άγιος, να γίνη Χριστοφόρος, να γίνη Θεοφόρος, να γίνη Θεοειδής, μπορεί να το καταφέρει, αρκεί, όμως, να ζητήσει την βοήθεια του Θεού, και της Εκκλησίας Του Θεού.

Οι άνθρωποι της σημερινής εποχής, αν όχι όλοι, ίσως η πλειοψηφία, δεν θέλουν να ακούσουν την λέξη “αγιότητα”΄. Κι όχι μόνον δεν θέλουν να την ακούσουν, αλλά με σφοδρότητα την πολεμούν την Αγιότητα, αλλά και τους Αγίους Πάντες. Ίσως διότι στην λέξη "αγιότητα" βλέπουν περιορισμούς, υποχρεώσεις, όμως, λανθασμένα τα βλέπουν ή τα πιστεύουν αυτά.

Και ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι; Είναι:

1. Είναι αυτοί, οι οποίοι, ονομάζονται μεν χριστιανοί και μάλιστα Ορθόδοξοι, όμως ζουν χειρότερα από τους ειδωλολάτρες, με έργα ανομίας, με σαρκολατρεία, με φυσιολατρία, περιμένοντας τη ζωή της αγιότητας και τους Αγίους, και μάλιστα παρουσιάζουν και μία ανακολουθία όταν βρεθούν σε μία δύσκολη περίπτωση, να ζητούν και τη βοήθεια των Αγίων. Ας φωνάζει ο Απόστολος Παύλος “ίνα αρνησάμενοι την ασέβειαν και τας κοσμικάς επιθυμίας σωφρόνως και δικαίως και ευσεβώς ζήσωμεν εν τω νύν αιώνι” (Τίτος β', 12).
2. π.χ. κάποιος ασεβής και άπιστος εργάτης, το όνομά του, ίσως είναι γνωστό σε κάποιους. Δούκας Τσολάκης. Αυτός τι έκανε; Περιέπεζε και κλοτσούσε τα Άγια λείψανα των Αγίων Ραφαήλ Νικολάου και Ειρήνης... και έμεινε παράλυτος και άφωνος... και τον κυνηγούσε ένας ιερέας καθημερινά, για πολλά χρόνια, και προσπαθούσε να του πει, ότι πρέπει να μετανοήσει... Και ευτυχώς, αυτός, ο μέχρι χθες βλάσφημος, μετανόησε και έκλαψε πικρά, και τότε έγινε το θαύμα, έγινε και πάλι υγιής και κοινώνησε των Αχράντων Μυστηρίων, έπειτα από 27 χρόνια απιστίας και βλασφημίας κατά των Αγίων του Θεού.
3. Έπειτα αγαπητοί μου, δεν έχουμε μόνο τους ασεβείς χριστιανούς, τους κατ' όνομα Χριστιανούς, έχουμε και τους αιρετικούς, έχουμε τους ψευδομάρτυρες του Ιεχωβά, τους πεντηκοστιανούς, τους προτεστάντες, και περισσότερες από 500 αιρέσεις που δρουν σήμερα σε όλο τον κόσμο, έχουμε τους ευαγγελικούς, έχουμε όμως, και αυτούς που ασπάστηκαν την παναίρεση του οικουμενισμού, και όλους αυτούς, οι οποίοι εγκατέλειψαν και πρόδωσαν την Ορθόδοξη Εκκλησία, η οποία τους βάπτισε, τους μύρωσε, τους ανέθρεψε εν Χριστώ, και με την κακοδοξία τους, υποστηρίζουν ότι πρέπει, να προσκυνούμε μόνο τον Θεό, και ότι δεν υπάρχουν άγιοι. Η αγιότητα λένε, ανήκει μόνο στον Θεό. Σε όλους αυτούς οφείλουμε να απαντήσουμε τα εξής:

Η δόξα και η τιμή προς τους Αγίους, αποβαίνει εις δόξαν του Θεού, από τον οποίο χορηγείται η αγιότητα. “Τους δοξάσαντάς με εγώ δοξάσω” (Α βασιλέων β', 30). Λέει η Αγία Γραφή: “Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις αυτού”. “Και ο αθετών υμάς εμέ αθετεί” (Λουκάς ι', 16). “Δόξα και τιμή και ειρήνη παντί τω εργαζωμένω του αγαθόν” (Ρωμαίους β', 10). “Εμοί δε λίαν ετιμήθησαν οι φίλοι του Θεού” (Ψαλμός ΡΛΗ', 17). Και σηνεχίζει ο Κύριος μας λέει στους Αγίους Αποστόλους: “Καθίσεσθε και υμείς επί δώδεκα θρόνους, κρίνοντες τα δώδεκα φυλάς του Ισδραήλ” (Ματθαίος ιθ', 28). Και στην Ιερά Αποκάλυψη του Ιωάννου, διαβάζουμε τα εξής ενδιαφέροντα: “Μετά ταύτα είδον, και ιδού όχλος πολύς, όν αριθμήσαι αυτόν ουδείς εδύνατο, εκ παντός έθνους και φυλών και λαών και γλωσσών, εστώτας ενώπιον του θρόνου και ενώπιον του αρνίου περιβεβλημένους στολάς λευκάς, και φοίνικες εν ταις χερσίν αυτών” (Αποκάλυψις ζ', 9). Η τιμή, ή προσβολή, στο τέκνο του άρχοντα, έχει άμεση αντανάκλαση στο πρόσωπο του πατέρα του... Συνεπώς, η τιμή, ή προσβολή του Αγίου, αντανακλά στο πρόσωπο του Θεού, ο οποίος δοξάζει τον Άγιο. Ο Θεός δοξάζει τον Άγιο, κανένας Άγιος δεν δοξάστηκε από μόνος του. Και στο κάτω κάτω, ένας άνθρωπος σου δίνει ένα ποτήρι νερό και του λες ευχαριστώ. Αυτοί οι οποίοι έδωσαν το αίμα τους, έδωσαν τα δάκρυά τους, στερήθηκαν για την αγάπη του Χριστού, στερήθηκαν για την πίστη την ορθόδοξη, δεν αξίζουν τιμή και ευγνωμοσύνη; Γιατί να είμαστε αχάριστοι; Να λοιπόν ο λόγος, γιατί η εκκλησία του Θεού, τιμά από τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους τους Αγίους. Ακόμη και με Ιερούς Ναούς που είναι αφιερωμένοι στα ονόματα των Αγίων. Εδώ τιμούμε τον Τίμιο Πρόδρομο.

Ας σκεφτούμε το νέφος των μαρτύρων και των Αγίων της Εκκλησίας μας. Μία Παναγιά να γεννά ένα Θεό. Έναν Πρόδρομο να βαπτίζει τον Θεό. Τους μαθητές να σηκώνουν παράλυτους στο όνομα του Χριστού. Έναν Προφήτη Ηλία να κλείνει τον ουρανό για 3 χρόνια και 6 μήνες... και όλους τους Αγίους μας, οι οποίοι ελκύουν με τις θεραπείες τους ανθρώπους στα πέρατα του κόσμου. Ακόμη και ιατρούς... Και μας τονίζει η Αγία Γραφή, ότι η προσευχή των Αγίων, ακούγεται από τον Θεό: “Ευξαμένου δε αυτού (του Ιώβ και των φίλων του, δηλαδή) αφήκεν αυτοίς την αμαρτίαν” (Ιώβ β', 10).

Έτσι λοιπόν απευθυνόμενοι, σε όλους τους ευλαβείς προσκυνητές των Αγίων μας, θα επαναλάβουμε τα λόγια του Χριστού μας, από την Ιερά αποκάλυψη: “Έρχομαι ταχύ, κράτει ο έχεις, ίνα μηδείς λάβη τον στέφανόν σου” (Αποκάλυψις γ', 11). “Ο νικών ποιήσω αυτόν στύλον εν ναώ του Θεού μου” (Αποκάλυψις γ', 12). Ας μιμηθούμε και ας τιμήσουμε τους Αγίους μας και την Αγιότητα του Θεού και των Αγίων μας. “Άγιοι γίνεσθε, ότι εγώ άγιος ειμί”. ΑΜΗΝ